Bramy światów

Idąc za ciosem, sięgnąłem po kolejną część cyklu "Pierwsze starcie" Vladimira Wolffa. Trochę z rozpędu, trochę z ciekawości, a przede wszystkim kierując się pragnieniem poznania dalszej historii Polski, która ściera się w obliczu pozaziemskiego zagrożenia. To taki nasz Dzień Niepodległości biorąc za przykład film amerykańskiej produkcji wyreżyserowany przez Rolanda Emmericha. "Bramy światów" to trzecia odsłona cyklu i mam nadzieję, że będzie to część, która przyniesie rozwiązanie wielu, jak dotąd rozproszonym wątkom.

O fabule, słów kilka. Polskie wojska coraz śmielej rozpychają się w swoich działaniach zbrojnych. Zarówno tu, na zniszczonej planecie, gdzie ciągle trwa liczenie strat, jak i tam, po drugiej stronie ciągle czynnego, obcego portalu. Portalu, który odkrywa zupełnie nowy wymiar, nowe możliwości oraz zupełnie nowe zagrożenia. Zdążyliśmy już utrzeć nosa Niemcom, Francuzom, Amerykanom, a i nawet Rosji i tylko czekać jak się wszyscy w końcu połapią i zaczną upominać o swoje. Jesteśmy między młotem, a kowadłem. Z jednej strony, niegdyś światowe mocarstwa, które za chwilę ockną się z zamroczenia i uderzą pięścią w stół, z drugiej zaś, obce cywilizacje, nieświadome do końca naszej obecności w ich wymiarze. Tak, czy tak, nie jesteśmy w komfortowym położeniu.

Patrząc od strony technicznej, książka utrzymana została w takiej samej formie jak dwie jej poprzednie części. Akcja kilkutorowa, w której losy głównych bohaterów wzajemnie się przeplatając, pokazują...