Basia z kazachskich stepów. Opowieść o dzieciach polskich zesłanych do Kazachstanu

Bohaterką książki jest 12-letnia Basia, która opowiada o rozstaniu z ojcem, oficerem Wojska Polskiego, tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej, o wyjeździe wraz z matką i dwoma młodszymi braćmi do rodziny na Kresy Wschodnie, a następnie o ich aresztowaniu przez NKWD i sześciu długich latach spędzonych w Kazachstanie. Książka oparta jest na wspomnieniach pani Barbary Piotrowskiej-Dubik (Kwiaty na stepie) i na bezpośrednim kontakcie autorki z byłą Sybiraczką. Wrażliwość Basi i jej śmiałe patrzenie w przyszłość sprawia, że książka – mimo dramatycznych wydarzeń – tchnie optymizmem. Obok ciężkiej pracy, znoszenia trudów związanych z klimatem i codziennej walki o przetrwanie jest w niej bowiem miejsce na dobro, piękno i humor. Jest wiele cennych wiadomości z życia polskich zesłańców, ale także zesłańców innych narodowości: Rosjan, Żydów, Niemców i Ukraińców. Są uchodźcy spod Moskwy. Są surowi i egzotyczni Kazachowie. Są Tatarzy, którzy pilnują, by nikt nie zakłócił Eucharystii sprawowanej w ich chacie przez ks. Tadeusza Fedorowicza – spowiednika i przyjaciela Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II – który dobrowolnie wyruszył na tę nieludzką ziemię z transportem zesłańców. Jest urocza babuszka Zinajda, Rosjanka, której jedyny syn poległ pod Warszawą, walcząc z Niemcami. To książka, która uczy samodzielnego myślenia, zmusza do refleksji i zachęca do dokonania oceny własnych, często nazbyt wygórowanych potrzeb i ambicji. Książka o miłości w rodzinie i o miłości w wielkiej rodzinie ludzkiej, która pozwala lepiej zrozumieć, czym jest patriotyzm i miłość Ojczyzny. Idealna książka do rodzinnego czytania w długie zimowe wieczory. Książka zawiera Album ze zdjęciami oraz Słownik wyjaśniający znaczenie trudniejszych słów, pojęć i wyrażeń.