Bagno grzechów

Na okładce książki możemy przeczytać taki oto komplement pod adresem autorki: "Cudowna umiejętność opowiadania" - Los Angeles Daily News. I ja zgadzam się z tym stwierdzeniem w całej rozciągłości. Styl opowiadania pani Graham jest wyjątkowy, dodaje powieści wiele punktów. Przekonacie się o tym już podczas czytania bardzo klimatycznego prologu. Jak się okazuje, nawet scena gdy psychopata płynie przez bagna i wyrzuca zwłoki aligatorom, może mieć w sobie mnóstwo uroku. Akcja powieści toczy się w słonecznym Los Angeles, a głównym motywem jest niespodziewane zaginięcie prawniczki. Marnie jest piękną kobietą, lecz to także bardzo zimna uwodzicielka – bawiła się praktycznie każdym mężczyzną, jaki stanął jej na drodze. Lista byłych kochanków, którzy mogliby chcieć zrobić jej krzywdę staje się dość długa, poza tym pojawiają się jeszcze brat i ojciec alkoholik, dla których mogłoby zależeć na spadku. Jedyną osobą, która darzy Marnie sympatią, jest Samantha, jej przyjaciółka i sąsiadka. Sam stanowi zupełne przeciwieństwo zepsutej prawniczki, w sumie jest nawet nieco naiwna w swej przyjaźni, bo dla Marnie nie ma nic świętego. W każdym razie, Sam od początku przeczuwa, że przyjaciółce jednak przytrafiło się coś niedobrego i stara się ją odnaleźć. Atmosfera zagęszcza się, kiedy na horyzoncie pojawiają się kolejni panowie, którzy choć pomagają w poszukiwaniach i podzielają niepokój Samanthy, to – jako że są eks kochankami Marnie – mogą mieć coś wspólnego z jej zniknięciem… Ponieważ autorka c...