Amelia

Traumatyczne doświadczenia w dzieciństwie sprawiają, że Gabriel ma problemy z relacjami międzyludzkimi, przyłapany na kłamstwie dostaje ataków paniki, izoluje się od ludzi. Jego coraz bardziej postępująca fobia męczy żonę, Amelię. Małżeństwo postanawia wyjechać do domku znajomego, by spróbować odbudować relacje. Jednak, jak mówi przysłowie, dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane...

Po przeczytaniu "Manekinów" postanowiłam sprawdzić, czy były tylko udanym przypadkiem, czy faktycznie autorka ma talent do budowania mrocznych, tajemniczych wydarzeń stworzonych na gruncie zaburzeń psychologicznych. "Amelia" całkowicie mnie zaskoczyła finałem. Początek zwiastował tajemnicę, ale nie odkryłam jej podstaw przed zakończeniem. Z chorobami psychicznymi nie dyskutuję i nie będę negować zachowań bohaterów. Świetny thriller psychologiczny.

Bardzo się ucieszyłam z tego powodu że gdy spojrzałam na okładkię która robi bardzo wielkie wrażenie i oczywiście ta książka która ma tytuł"Amelia" .Ze tego względu ta książka jest mi bliska bo mam też córkę o tym samym imieniu.Poprostu mam sentyment.I postanowiłam od razu ją przeczytać.

***

Każdy z nas morze i ma fobie trochę mniejsze i rochę większe. W jakim stopniu morze to wpływac na bliskich którzy muszą to znosić.Właśnie z taką horobą musi zmierzyć się pewien mężczyzna o imieniu Gabriel. Jego żona Amelia niewie jak mu w tym pomóc lecz się stara.Mężczyzna zabiera ją do pięknego Zakopanego.Amelia wierzy że mężczyzna odetnie się od wszystkiego i odpocznie.Lecz ta podróż zmienia się w bardzo zły koszmar.Na jaw wychodzą skrywane kiedyśne tajemnice.Oboje muszą teraz stawiać czoła tym wyzwaniom. Aby je rozwiązać.


Wszystkie książki pisarki mają coś w sobie i każda z tych opowieści coś wnosi ale coś innego. Oraz opowiada inne historie to po mimo wszystko łączą się w całość.Z każdej książki możemy wyciągnąć inne wartości.Podziwiam tę pisarkę ponieważ pisze bardzo fantastyczne książki. Teraz wiem że sięgnę po każdą książke Jolanty Żuber.Ponieważ każdą z nim jest też fenomenem pisarskim.Autorka zostawia nas w wielu przemyśleniach bo czasem trzeba niektóre rzeczy przemyśleć i się zatrzymać.Serwuje nam bardzo mądre książki z których możemy się czegoś nauczyć.Głównymi bochaterami tej powieści są dwoje ludzi.Którzy muszą poradzić ze swoimi lękami i ...

Lubicie thrillery psychologiczne?

Jeżeli Wasza odpowiedź jest twierdząca to mam dzisiaj dla Was książkę, która zmiotła mnie od samego początku. Bo powiem Wam, że kto jak kto, ale autorka potrafi w prologi!

Mocne wejście to coś, co jak dla mnie charakteryzuje styl autorki, to już kolejna książka spod pióra Jolanty Żuber, która zostawiła mnie z totalną sieczką w głowie.

Fabuła nie jest zawrotna, nie ma tu mnogości postaci, skupia się bowiem na małżeństwie Gabriela i Amelii, którzy z pozoru są szczęśliwi. Wszystko zaczyna się psuć od kiedy fobia społeczna Gabriela przekłada się na ich życie towarzyskie, którego tak bardzo pragnie ona, a od którego tak bardzo ucieka on. Nie chce tu pisać o samej fabule, żeby nie spoilerować, ale zapewniam Was, że zgłębiając relacje tych dwoje, nie będziecie się nudzić.

Sekrety, niedomówienia i tajemnicze żółte pudełeczko Gabriela podsyca ciekawość czytelnika, który próbuje połączyć ze sobą fakty. Nic tu nie jest oczywiste, a jedyne, co wiemy, to, że nic nie wiemy. Gubimy się w labiryncie ludzkiego umysłu, niczym strudzony wędrowiec we mgle.

Niepokój zdaje się wylewać ze stron powieści, która licząc zaledwie ponad 200 stron, zawiera w sobie wszystko to, co dobry thriller psychologiczny powinien mieć. Jest zagadka do rozwiązania, są wyraziste postaci bohaterów, a to, co zaserwowała na zakończenie autorka przeszło moje wyobrażenia. Po raz kolejny dałam się wywieść w pole, po raz kolejny zostałam z ni...

"Czuję w sobie strasz­ny nie­po­kój — jakby miało wy­da­rzyć się coś złego."

Niepokój, ten narasta każdego dnia, obezwładnia, nie pozwalając normalnie funkcjonować. Wyklucza ze społeczeństwa, tłamsi i oblepia bezradnością. Gabriel zdaje sobie sprawę, że trawiąca go fobia stopniowo niszczy jego małżeństwo, oddalając od jedynej ważnej dla niego osoby - Amelii. Wyjazd do małego domku w Zakopanem wydaje się ostatnią szansą na odbudowanie relacji z żoną. Niestety, nic nie układa się po jego myśli, a na jaw wypływają mroczne sekrety...

Krótkie, ale jakże intensywne zderzenie z prozą autorki. Pochłaniające studium ludzkiej psychiki, obnażające jej złożoność, a zarazem niezwykłą kruchość. Tutaj nic nie jest oczywiste, niczego nie możemy być pewni, nie zabraknie również zaskoczeń. Sam początek w którym obserwujemy ułamek dzieciństwa Gabriela szokuje, rozdzierając serce na drobne kawałeczki. Tyle cierpienia, które nie pozostaje bez konsekwencji w późniejszych latach. Gdy coś w człowieku bezpowrotnie pęka, pozostawia go w ciągłej niepewności i lęku. Zabrakło mi tu większej ilości retrospekcji lub wstawek z okresu dojrzewania Gabriela, myślę że wzbogaciły by warstwę psychologiczną, chociaż na ilość emocji absolutnie nie mogę narzekać. Niesamowite jest również to z jaką łatwością autorka kreuje duszny, przesiąknięty niepokojem klimat. Idealna historia na jeden wieczór. Polecam serdecznie.

Gabriel cierpi na jedną z odmian nerwicy, przez co jego małżeństwo z Amelią przechodzi bardzo poważny kryzys. Ostatnią deską ratunku ma być dwutygodniowy pobyt w górach, jednak romantyczny wypad przeradza się w koszmar...

Narracja została poprowadzona pierwszoosobowo z perspektywy głównego bohatera. Pozwala to lepiej poznać jego sylwetkę oraz przeniknąć w nawet najmroczniejsze zakamarki jego umysłu. Autorka bardzo sprawnie buduje napięcie, stopniowo podgrzewa atmosferę, by finalnie doprowadzić emocje czytelnika do wrzenia. Fabuła intryguje i wciąga niczym misternie utkana pajęcza sieć, a my spadamy w mroczną otchłań, z której niesamowicie ciężko jest się wydostać. Treść to znakomicie ułożona mozaika, jednak trzeba uważać, gdyż wystarczy jeden promień światła, żeby obrócić w niewecz powstały w naszych wyobrażeniach obraz i ukazać fałszywe elementy układanki. Zostajemy przez pisarkę zaproszeni do swoistej gry w kotka i myszkę, w której bardzo trudno odróżnić prawdę od fikcji, a lawirowanie w tym labiryncie cieni okazuje się nielada gratką dla wielbicieli thrillerów.

Ta pozycja obfituje w szereg poruszonych kwestii. Mamy tu do czynienia z obsesją, sekretami, toksyczną miłością czy zbrodnią. Tym, co zawsze wyróżnia książki Joli Żuber, jest doskonale nakreślona warstwa psychologiczna. Tutaj oczywiście również jej nie zabrakło. Wielki szacunek dla autorki za przedstawienie tak rzadko spotykanego w literaturze problemu, jakim okazuje się fobia społeczna oraz p...

Jeśli szukacie krótkiej historii, thrillera psychologicznego, który trzyma w napięciu do samego końca, nie jest do końca jasny i klarowny i totalnie namiesza Wam w głowie, to @jolanta_zuber ma dla Was coś specjalnego.
.
Patrząc na okładkę, można mieć wrażenie, że to będzie historia o samej Amelii, jednak kobieta jest tu postacią drugoplanową. Głównym bohaterem jest Gabriel, mąż Amelii, który jest szaleńczo w niej zakochany i zmaga się z fobią społeczną, która uniemożliwia mu wychodzenie z domu i kontakt z ludźmi. To z jego perspektywy zostaje opowiedziana ta historia. Przeszłość Gabriela odbije na nim swoje piętno i będzie do niego powracać przez, co zaburzy to jego prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie. Amelii coraz trudniej jest żyć w takim odizolowaniu i próbuje pomóc mężowi. Wspólny wyjazd w góry ma odbudować ich małżeństwo, niestety ten wypad totalnie wywróci ich życie do góry nogami.
.
"Amelia" to obraz człowieka popadającego w obłęd i obsesję z powodu utraconej miłości. Mania prześladowcza, która nie pozwala mu w normalnym funkcjonowaniu, zawładnęła nim do tego stopnia, że nie wie, co jest rzeczywistością, a co tylko jego wyobrażeniem. Pokaże, jak potrafi być destrukcyjna i do czego jest zdolny człowiek, będąc w fazie maniakalnej. Chociaż cała historia opowiada o małżeństwie, borykającym się z chorobą psychiczną, to zakończenie może przyprawić o nie mały zawrót głowy, totaln...