Opinia na temat książki Akwitania

Kolejny raz spotkało mnie to samo…
*
Książka okazała się historią z zupełnie innego gatunku, niż zareklamowało ją wydawnictwo. Miała być hipnotyzującym thrillerem pełnym mrocznych tajemnic rodzinnych, a jak dla mnie okazała się powieścią historyczną. Ale czy to źle, że tak się stało?

Przez pierwsze kilka rozdziałów byłam bardzo zdziwiona, że to książka spod pióra autorki trylogii „Cisza białego miasta”. Jest to historia zupełnie w innym stylu, całkowicie niepodobna do poprzednich książek pisarki. Jednak czytając kolejne rozdziały wciągnęłam się w tę opowieść bez reszty. Losy Eleonory Akwitańskiej, królowej, zarówno Francji, jak i Anglii okazały się nie lada gratką. Życie w czasach średniowiecza nie należało do najłatwiejszych. Kobiety nie miały możliwości wyboru swojego męża. Wszystko zależało od korzyści, jakie może przynieść jej małżonek i czy zwiększy to pozycje królestwa na świecie. Konflikty i walki o kolejne terytoria były na porządku dziennym i mimo tego, że kobiety bywały silniejsze i mądrzejsze od niejednego mężczyzny, nie miały wiele do powiedzenia.

Książka ta zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Mimo tego, że była to powieść historyczna, (na ogół ich nie czytam) bawiłam się doskonale. Wszystkie kłamstwa i intrygi, które rządziły w tej opowieści sprawiły, że czytałam ją z zapartym tchem. Czytając ją bardzo często mówiłam w głos „wow, co tu się dzieję”? Ta historia sprawiła, że mam ochotę sięgnąć po więcej powieści historycznych!

Jedyne, co mogę zarzucić tej pozycji to błędna klasyfikacja gatunku. Nie za wiele jest tu thrillera, a mimo to czyta się ją bardzo dobrze.