Opinia na temat książki Akwitania

Z czystym umysłem, nieobciążonym obrazami z Trylogii Białego Miasta, sięgnęłam po "Akwitanię" Evy Garcii Sáenz de Urturi. Swój najnowszy thriller autorka osadza w czasach średniowiecznych, co czyni go jeszcze bardziej niepokojącym, brutalnym i zaskakującym.

Eleonorę Akwitańską poznajemy, gdy ma 13 lat, jest kochanką swego stryja i właśnie dowiedziała się o śmierci ojca. Dziewczyna poprzysięga zemstę i wymyśla diaboliczny plan: wychodzi za mąż za syna króla Francji, Ludwika Młodego. Tuż po ślubie młodej pary król umiera. Wiele wskazuje na to, że został otruty tą samą trucizną co jej ojciec. Eleonora prowadzi sekretne dochodzenie. Na dworze królewskim ma więcej wrogów niż przyjaciół. Równolegle, na drugim planie, rozgrywa się historia mężczyzny, który jako dziecko, porzucony w lesie, cudem uchodzi z życiem. Nikt nie zdaje sobie jeszcze sprawy, jaką rolę odegra w tej mrocznej historii...

„Akwitania” to powieść pełna zwrotów akcji i wymyślnych intryg. To historia pokazująca również prawdziwą i smutną stronę tamtego okresu – nadużycia władców, przemoc seksualną wobec bezbronnych kobiet, bezkompromisowość w dążeniu do władzy. To książka, o której nie da się zapomnieć.

Zemsta, spiski, prześladowania, mroczne tajemnice, krwawe bitwy i najbardziej wpływowa kobieta średniowiecznej Europy, Eleonora Akwitańska. Czytałam jak najlepszą, najbardziej krwawą baśń braci Grimm. Jestem oczarowana...