Opinia na temat książki Akwitania

,,To historia moich dwóch rodzin. Przerażających książąt Akwitanii i niesławnych Kapetyngów, monarchów Francji. Historia o tym, jak nasze rody, nienawidząc się, wciąż od nowa krzyżowały swe losy, póki nie zniszczyliśmy się wzajemnie w owym burzliwym XII wieku, kiedy to zachód Europy zmienił się na zawsze".

Z początku byłam przekonana, że to kryminał, jednak po kilkunastu stronach doszło do mnie, że to raczej powieść historyczna. Na okładce wewnątrz znajdziecie mapę i objaśnienie niektórych rodów i przodków, byście nie zgubili się podczas czytania. W samej powieści odnajdziecie krwawe walki o władzę, chytrość, przebiegłość, nienawiść, zemstę i miłość. Oczywiście znajdą się również krwawe zabójstwa, aczkolwiek nie będą opisane pod kątem kryminału, tylko prawdziwej historii. Przeczytamy o wielu tajemnicach, które jednych złączą, a innych podzielą na długi czas. Możliwe jest, że z początku będziemy trochę pogubieni w czytaniu, gdyż nie ma tego jak w innych książkach, że choć jest drzewo genealogiczne, to historia opiera się również o wytłumaczenie tego kto kim jest. Tutaj dostaniemy hasło i trzeba będzie sobie samemu odnaleźć daną postać i przypisać ją do drzewa rodowego.
Styl jakim jest pisana jest troszkę sztywny. Jak gdyby pisał książkę sam historyk, którego spotykamy na lekcjach w szkole. Nie było jakoś tego wątku, który by nas mocno zainteresował. Jesteśmy we wszystkim trzymani na dystans, troszkę zabrakło mi tej relacji pomiędzy książką a czytelnikiem. Jakby było jej obojętne, czy ją przeczytam, czy nie. Dodatkowo sama genealogia nie jest tak dokładnie opisana jak bohaterzy, którzy w niej uczestniczą. Być może chodziło tu o bohaterów pobocznych, aczkolwiek skoro już się w tej historii pojawiali, to fajnie by było ich tam również umieścić. Z pewnością czytało by się lepiej.
Podsumowując, książka jest interesująca, historia zaciekawi, tylko raczej nie sprawi, że będziemy chcieli zarwać dla niej noc.