A człowieka widzi?

Gdy jakiś czas temu przeczytałam książkę "Johnny. Powieść o księdzu Janie Kaczkowskim", wpadłam po uszy jako i zostałam jego można nawet tak powiedzieć fanką. Niekoniecznie jako księdza, chociaż jego rozumowanie jest mi bardziej bliskie niż wielu znacznie wyżej stojących hierarchów kościelnych, lecz jako autora książek, wywiadów, rozmów a także jako twórcę hospicjum dla osób potrzebujących. Wiem, że tak naprawdę może dzięki swojej chorobie udało mu się zebrać dość znaczne fundusze na ten cel, ale przede wszystkim dlatego, że był bardzo dobrym i wrażliwym człowiekiem.
"A człowieka widzi?" to zebrane w całość wywiady z księdzem Janem, które odzwierciedlają jego poglądy na wiele tematów. Tak właściwie to nawet można zacytować by było niemal całą książkę, tak wiele jest w niej mądrych przemyśleń, wzruszających niekiedy, często przedstawionych w humorystyczny i cudowny sposób, pokazując nam, że ksiądz katolicki nie musi być złym człowiekiem, mającym władzę nad wiernymi, wykorzystującym swoją "wyższość"...

O czym tu dużo pisać? Trzeba przeczytać i uderzyć się w piersi i podsumować swoje człowieczeństwo, swoją wiarę, stosunek do drugiego człowieka. Dlaczego ? Bo tak też robi autor, który nie tylko daje moc wskazówek jak być po prostu człowiekiem, ale także wytyka to co nie gra w kosciele, w księżach, co odrzuca od wspólnoty.
A poza tym piękna lekcja związana z powstaniem hospicjum, gdzie chorzy mogą godnie odchodzić.

Uwielbiam wszystkie książki ze słowami Jana Kaczkowskiego. Tym razem nie mogło być inaczej.
Ksiądz, który miał w sobie ogromne pokłady człowieczeństwa. Nie bał się wyrażać swojej opinii, krytykować kiedy było trzeba, popierać, kiedy tego wymagała sytuacja. Wielu duchownym z kościoła się to nie podobało. To on dzięki książkom, które po nim pozostały przywraca wiarę w Boga, człowieka i to, że jeszcze będzie dobrze. Nie będę obiektywna, jeśli powiem, że książka warta przeczytania. Ja w każdej z nich znajduję coś dla siebie...