7EW

Pierwsze sto stron przeczytałam z trudem i lekko zniechęcona.
No bo jak to tak - pierdut i nie ma księżyca a na ziemskim globie spokój i cisza.Ani histerii,ani zamieszek tylko liczenie śrubek na orbicie.
Ogólnie po dotarciu do końca "7EW" dochodzę do wniosku,ze autor ma problem z opisami ludzkich emocji i interakcji. Całkowite pominięcie czynnika ludzkiego a skupienie się na szczegółach technicznych,sprawiło,że ta historia,pomimo swoich gabarytów,wydaje się niepełna.
Cały świat jak wielka globalna wioska zgodnie i z uśmiechem na ustach szykuje się do zagłady i kleci setki rakiet i śle w kosmos.
Niezliczone strony opisów technicznych rozwiązań,zagadnień z fizyki,matematyki,astronomii itd. I nic na temat chaosu albo rozpaczy zwyczajnych ludzi. Właściwie to co się dzieje na Ziemi zostało pominięte lub opisane bardzo skrótowo w kilku zdaniach.
Fikcja literacka to bardzo pojemne pojęcie i można sobie pozwolić na wiele opisując nadejście zagłady i czasy PO. Autor skupił się na budowie Arki w Chmurze i temu w większości jest poświęcona fabuła.
Ostatnia część "7EW" wypadła najsłabiej ale to wizja autora więc ma prawo kreować świat wedle swoich wyobrażeń.
Ogólnie mnie się podobało,nie rwałam kartek,włosów z głowy ani nie klęłam i od setnej strony czytałam z zainteresowaniem.Nawet wybaczam autorowi kilka absurdalnych scen,w końcu to pierwszy wspólny raz,jakaś taryfa ulgowa musi być zastosowana ;-)

"7Ew" to licząca 800 stron dość drobnego druku, pięknie wydana "cegła" z minimalistyczną obwolutą pasującą do początkowej części fabuły i skrywającą równie minimalistyczną twardą okładkę, symbolizującą zakończenie. Okładka zafascynowała mnie pomysłowością - jej autor (Dark Crayon) zdołał zawrzeć kilkaset stron treści w dwóch idealnie komplementarnych, prostych symbolach. Niezła robota. Poziom korekty tekstu bardzo dobry - nie zauważyłem błędów.

Początkowo ciężko mi się czytało, zarówno ze względu na wagę i rozmiary książki jak i z powodu upierdliwie drobiazgowego stylu N. Stephensona, który wplatał w tekst liczące nawet kilka stron "dygresje" na tematy technologiczno-naukowe. Trudno mi było utrzymać niezbędną koncentrację uwagi i często przerywałem lekturę. Z czasem zrozumiałem, że to co brałem za dygresje jest tak naprawdę równie istotne jak sama akcji książki, bo ta powieść jest po prostu manifestem autora wyrażającym jego wiarę w możliwości nauki i technologii. Im dłużej czytałem tym bardziej naturalna wydawała mi się obecność niezliczonych szczegółów technologicznych. Nie wątpię jednak, że znajdą się czytelnicy, dla których stężenie techniki w tekście okaże się niestrawne.

Książkę rozpoczyna eksplozja Księżyca o nieustalonej przyczynie, która w krótkim czasie (mniej niż dwa lata) doprowadza do kompletnego wyniszczenia Ziemi wskutek katastrofalnego i mającego trwać tysiąclecia deszczu meteorytów. Próby ratowania się ludzi przed zagładą zajmują dwie trzeci...