13-go w Piątek

Opowieść osoby rzeczywistej. Ana, tak na imię ma bohaterka. Przedstawia swoje życie. Pisze jak to wyglądało jej oczami. Chce by to wszystko trafiło do odbiorcy, by wiedział co ona odczuwa w danym momencie. Pisze o bólu, rozpaczy, radości. Szczególnie o tym jak chce coś przekazać a instynkt mowy jej na to nie pozwala. Opisuje, jak zachowuje się osoba nieprzytomna. Zdobywa informację od osób trzecich, poczym składa to w jedno, by zrozumieć. Przedstawia świat niewyjaśniony, nadprzyrodzony. Dostała tą szansę, by zobaczyć to na własne oczy. Jest wygadana, towarzyska. Przypuszcza, że Stwórca Świata, właśnie dlatego wybrał ją, by o tym rozpowiedziała. Gdy kończy wiek pełnoletniości, dochodzi do tragicznego wypadku, w którym staje się poszkodowaną. W szpitalu umiera, ale jej dusza powraca do ciała. Długa rehabilitacja trwa długo. Od początku, chce wszystkim udowodnić, że wciąż jest tą Aną jaka była przed wypadkiem. Nigdy nie potrzebowała pomocy od innych a teraz gdy nie ma wyjścia, trudno jest Jej się z tym pogodzić. Jej dalsze życie polega na udowadnianiu, że to co widziała wydarzyło się naprawdę. Czuje, że za darowane życie, właśnie w ten sposób ma się odwdzięczyć. Mówi o walce o jej duszę jaka się toczy między Dobrem a Złem. Ciągle wystawiana jest na próby wiary. Kilka krotnie unika śmierci. Jej wiara w ,,Ojca, Pana Boga”, nie daje jej się poddać. Pomaga innym, by zrozumieli swój błąd. Po wypadku, pozostaje jej choroba Epilepsja. Mając średnie wykształcenie i tak wybiera pracę jako Specjalistka od czystości w firmach dla niepełnosprawnych. Zostaje rzucana na wysokie Urzędy, tkj., Sąd Rejonowy, Pałac Ślubów, Telewizję, Urząd Kontroli Skarbowej czy Agencja Mienia Wojskowego… .Przedstawia stosunek tamtejszych pracowników do osób sprzątających na tym samym obiekcie. Chce przedstawić wszystkim na czym polega jej praca. Jak i pokazać z czym muszą się zmierzać chorzy ludzie oraz jaki jest stosunek do nich ich przełożonych. Przedstawia całe postępowanie, gdy zamykają w areszcie śledczym jej narzeczonego tydzień przed planowanym ślubem. Opisuje walkę z chorobą córeczki, czy jak chce ukarać osoby trzecie, które przyczyniły się do śmierci jej teścia. Gdy już znajduje spokój w swoim życiu. Po 13 latach znajduje swój obiekt, który uważa za swoje miejsce. Postanawia napisać książkę. By przekazać wszystkim, że : ,,Istnieje Niebo Piekło, oraz Pan Bóg”. Pokazuje swoje życie dla przykładu, że On daje Nam szansę wyboru, to My sami podejmujemy ostateczną decyzję w którą stronę chcemy pójść gdy nasze ciało przestanie już żyć? Ostateczny wybór należy właśnie do nas. Przykładem na to jest jej życie.