13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki

"13 Bajek z Królestwa Lailonii dla dużych i małych oraz inne bajki" to zbiór miniatur pióra Leszka Kołakowskiego. Na tę niewielką książkę składają się, stanowiące tematycznie zamknięty cykl, bajki o fikcyjnym tytułowym państwie, trzy bajki wschodzie, opowiadanie o Lemurach i dwa teksty bardziej zaangażowane politycznie.

Przyjemność z czytania to główny atut. Tekst płynie, człowiek nieświadomie się relaksuje i na koniec bajki stwierdza, że było warto. Bez silenia się na wielkie słowa dostajemy, dzięki autorowi, mnóstwo głębokich przemyśleń nad ludzkimi ułomnościami, karykaturalnie pokazanymi słabostkami.

Kołakowski w formie czerpie z Woltera i Diderota, choć dostrzegam i Swifta oraz Rabelaisa. Zresztą to nie jest ważne, na kim się wzoruje, skoro robi to świetnie. O ludzkich przywarach naszej pokręconej duszy napisano sporo. Profesor nie jest pierwszy, choć jako klasyczny filozof i wnikliwy obserwator rzeczywistości XX-wieku, dodał coś od siebie.

Zdradzić morał, puentę to rzecz nieobyczajna przy opinii o tego typu literaturze, będzie więc o treści enigmatycznie i ekspresowo.

Jest więc o biurokracji rodem z Kafki, jest o wtórności i o przemijaniu widzianym oczami narcyza. Jest świetna bajka o pozorach, formach i sztampie gombrowiczowskiej. Mamy absurdalny, ale i głęboko ludzki, pęd do bycia kimś wyjątkowym. Tę bajkę polecam wszystkim 'wylogowanym z życia do sieci'. Dostaje się uświęconym zasadom, o których nikt już nie pamięta, czemu takow...

Bajki to zdecydowanie nie moja bajka, ale co tam, raz się żyje :)

Na usprawiedliwienie napiszę, ze to bajki filozoficzne, czyli dla wyrafinowanych czytelników. Na szczęście niezbyt wyrafinowanych, takich jak ja.

O czym więc są te filozoficzne bajki?
Wiadomo, jak to u filozofów, o bycie i jego atrybutach, o istnieniu, o dowodach logicznych i sprzecznościach. Brzmi niekoniecznie ekscytująco, niemniej czytałam je z przyjemnością. Są napisane tak lekko, z tak dobrze dobraną dozą absurdu, która nie przeszkadzała ani trochę, a stanowiła największą zaletę tego zbioru.

Moimi ulubionymi bajkami ogłaszam:
- Wielki Głód za postać arcykapłana
- Lemurię Lemurów za pomieszanie z poplątaniem i demaskowanie kłótliwości
- Legendę o Cesarzu Kennedym za pokazanie gdybologii stosowanej.
Brawo!

mnie również :) a z wszystkich opowiadań najbardziej Wojna Lemurów :)

Podobała mi się ta książka.

ah, uwielbiam