“Nigdy nie rozmawiała z nim o swoich obawach. Dlaczego? Ponieważ kiedy byli razem, wszystkie obawy znikały jak za dotknięciem czarodziejskiej różki. On po prostu przychodził, brał ją za rękę i prowadził ku kolejnemu ekscytującemu etapowi jej życia. Choć czasami podążała za nim z oporami, często pełna niepokoju, w jego obecności czuła się bardzo pewnie i bezpiecznie. Dopiero kiedy zostawała sama, tak jak teraz, patrzyła krytycznie na wszystko co się zdarzyło.”

“najtrudniejsze, najbardziej przerażające chwile, jeżeli człowiekowi uda się stawić im czoło, zmieniają się w najbardziej odważne.Kiedy czujemy się najsłabsi, częstokroć okazujemy najwięcej siły. Kiedy sięgamy dna, niejednokrotnie potrafimy unieść się wyżej niż kiedykolwiek.Przeciwieństwa zawsze ze sobą graniczą. Tak szybko jedno zmienia się w drugie.Rozpacz można pokonać uśmiechem obcego człowieka, pewność siebie może zostać zmiażdżona obecnością kogoś, kto wzbudza w nas strach. Wszystko zawsze balansuje na granicy, tuż pod powierzchnią. Lekkie potrząśnięcie zmienia równowagę.Emocje są takie do siebie podobne.”

“szczęście i smutek są w gruncie rzeczy bardzo podobne. Oddziela je tylko cienka niczym włos linka, która drga pośrodku emocji,zamazując granicę między skrajnymi przeciwieństwami. Wibruje lekko, niczym sieć pajęcza, na którą spadła kropla deszczu.”

“Nie ma prostej drogi wiodącej tam, dokąd pragniesz dotrzeć.”

“Rozumiesz przecież, że ją trzeba zabić? Pytanie jak gdyby zawisło na chwilę w spokojnym powietrzu nocy, aby ulecieć poprzez ciemności w kierunku Morza Martwego. Herkules Poirot znieruchomiał z ręką na okiennym ryglu. Z pedantyczną dokładnością zasłonił okno i zmierzając w stronę łóżka, uśmiechnął się dobrotliwie. "Rozumiesz przecież, że ją trzeba zabić". Ciekawe zdanie! W sam raz dla uszu słynnego detektywa - i to pierwszego wieczoru w Jerozolimie”

“Tyle morderstw! Chyba trudno popełnić bezkarnie tak wiele zbrodni, prawda? Panna Pinkerton potrząsnęła głową. - Ależ nie, mój drogi, ta pani się myli. Bardzo łatwo jest zabić człowieka. pod warunkiem, że nikt pana o to nie podejrzewa. A ten morderca jest ostatnią osobą, którą ktokolwiek mógłby podejrzewać.”

“Coś drgnęło, rozproszyło opary spowijające umysł. Sąd. Publiczność. Ludzie pochyleni do przodu, znieruchomiali. Mają otwarte usta. Wytrzeszczonymi oczami pochłaniają ją, Elinor Carlisle. Z okropnym, upiornym zadowoleniem delektują słuch tym, co opowiada o niej wysoki mężczyzna w todze. - . Fakty związane z tym przypadkiem są wyjątkowo łatwe do ustalenia i nie podlegają dyskusji. Postaram się wyłuszczyć je w najprostszy sposób. Na początek. - Początek. Jaki był początek?. Wszystko zaczęło się w dniu, kiedy przyszedł ohydny list anonimowy.”

“Żyjemy pośród kłamstw. Dlatego trudno nam dojrzeć prawdę.”

“Zawsze najłatwiej wcisnąć blagę blagierom i wmówić spisek szpiegom.”

“Zabijamy wrogów, bo inaczej oni zabiją nas.”

“Wypadki mogą kształtować ludzi, ale nie odbierają im prawa wyboru.”

“Samotność jest podstawowym prawem każdego człowieka i nie należy się w nią wtrącać.”

“Rozsądny biznesmen milczy na temat prowadzonych przez siebie transakcji.”

“Ludzie pozostawiają po sobie dzieła, piętno, jakie wywierają na swoich czasach. a także pieniądze.”

“Kiedy narusza się porządek, traci się ciągłość.”

“Drapieżne ptaki też wolą spadać na swoje ofiary z góry, rzadko atakują od dołu.”

“Czasami są takie sytuacje, kiedy człowiek musi być sam, nawet najbliżsi przyjaciele nie rozwiążą jego kłopotów.”

“Ból sprawia, że popełnia się błędy.”

“Zło wyrządzone w dobrej sprawie jest cnotą.”

“Wielcy ludzie mają wielkich wrogów.”

“Wróg mojego wroga jest moim przyjacielem.”

“Wielkie koty padają ofiarą myśliwych najczęściej wtedy, gdy polując, prężą się do skoku przed atakiem na potencjalną zdobycz.”

“Wielkie dzieła nie są skończone. Są jedynie zarzucone.”

“W życiu są takie chwile, kiedy człowiek musi wybierać.”