“Szła za Kanią z rę­ka­mi scho­wa­ny­mi w rę­ka­wach, ob­ser­wo­wa­ła twarz Vor­lin­ga i nagle zdała sobie spra­wę, że do tej pory nie znała nie­na­wi­ści. Bo tym wła­śnie mu­sia­ło być to nowe uczu­cie. Za­bie­ra­ło tyle miej­sca w jej pier­si, że pra­wie nie mogła przez nie od­dy­chać.”