Cytaty Maria Rodziewiczówna

“Dlaczego nagle poczuł się tak biedny, tak sam, tak sierocy wśród swych bogactw, sławy i uwielbienia? - Sam nie umiał wyjaśnić sobie powodu tych uczuć. To tylko stało się dla niego jasne, że między nim a tym trojgiem ludzi, wśród których bawił, była przepaść, a w nią trzeba było rzucić i podeptać, żeby się zrównać, i ową sławę, i uwielbienie, i pychę, i klub, i przyjaciół, i kochanki – całe dwadzieścia siedem lat wieku – wszystko.”

“I tylko księżyc ich widział, i tylko ich słyszały słowiki ...”

“Wszyst­ko się zmie­nia i mody­fi­kuje sto­sow­nie do po­trzeb czasu i roz­woju ludz­ko­ści. Że też mogła się utrzy­mać dotąd tak bar­ba­rzyń­ska cere­mo­nia jak śluby mał­żeń­skie!”

“A gdy będziesz dzwon ulewał,
Czarodziejski dzwon,
Co by pieśni szczęścia śpiewał
Przecudowny ton -
To nie wrzucaj doń metali
Ani srebra, ani stali,
Ani w wrzątek strun lutnisty,
By dźwięk był jak lutnia czysty,
Ani ognia po iskierce,
Ale daj mu złote serce!...”

“To pan nie wiesz, co to jest miłość, gdy możesz rozumować.”

“Największy rozum – do czasu milczeć i do czasu mówić.”

“Nie wolno się gniewać: gniew, jak bumerang, wraca do tego, co go cisnął.”

“Polacy powinni się arystokratyzować, a nie chamieć.”

“Zima jak troska, długo trwa, a lato jak szczęście, mija chwilą”

“Zadaniem kobiety jest pamiętanie o drobiazgach. One stanowią o spokoju lub niepokoju domu, a dom to jest państwo”