Cytaty Karolina Wójciak

Dodaj cytat
Mszczenie się za krzywdy nie sprawi, że o nich zapomnimy.
Nasze bo­gac­two po­le­ga na tym, że prze­ży­wa­my życie po swo­je­mu. Pie­nią­dze to tylko szcze­gół.
W za­sa­dzie… to do­pie­ro tu, w Gar­net, prze­ko­na­łam się jak ważni są lu­dzie, któ­rzy nas ota­cza­ją i jak ogrom­ny mają wpływ na nasze życie.
Życie to długa lek­cja po­ko­ry.
Prze­cież nie od dzi­siaj wia­do­mo, że ten, kto do­ce­nia małe rze­czy, zo­sta­nie wy­na­gro­dzo­ny du­ży­mi.
Jak się oka­zu­je, na­tu­ral­nym in­stynk­tem czło­wie­ka jest trzy­mać się tych ne­ga­tyw­nych uczuć. Po­trze­ba ogrom­nej od­wa­gi, żeby je od sie­bie ode­pchnąć. Ła­twiej jest karać, trud­niej wy­ba­czać.
To nie sztu­ka wy­ba­czyć, ale pa­mię­tać. Sztu­ką jest wy­ba­czyć i za­po­mnieć.
Im głęb­sza rana, im więk­sze prze­wi­nie­nie, tym więk­sza jest sa­tys­fak­cja z wy­ba­cze­nia.
Im głęb­sza rana, im więk­sze prze­wi­nie­nie, tym więk­sza jest sa­tys­fak­cja z wy­ba­cze­nia.
Im głęb­sza rana, im więk­sze prze­wi­nie­nie, tym więk­sza jest sa­tys­fak­cja z wy­ba­cze­nia.
Wil­liam swoją po­sta­wą po­ka­zał mi, czym na­praw­dę jest mi­łość. Nigdy nie po­zby­wa się kogoś, bo nie speł­nił ocze­ki­wań. Kocha się bez sta­wia­nia wa­run­ków, bez ukry­tych pod­tek­stów. Nie można po­wie­dzieć „ko­cham cię, ale…” i tu podać powód, dla któ­re­go ta mi­łość to za mało. Do­da­nie tego „ale” za­prze­cza całej de­kla­ra­cji.
Mi­łość to coś do­bre­go, coś, co pcha nas do przo­du, po­ma­ga stać się lep­szym i w ogóle jej nie po dro­dze z za­bi­ja­niem, zmu­sza­niem czy wy­rzą­dza­niem zła. Mi­łość przy­kle­ja się do ludzi do­brych.
Nie każdy pisarz ma coś na sumieniu, ale ci, którzy mają, piszą najlepiej.
Ten, kto wini in­nych, ma przed sobą długą drogę do prze­by­cia. Ten, kto wini sie­bie, jest w po­ło­wie drogi. Ten, kto nie wini ni­ko­go, do­tarł do celu.
To często tak jest, że jak słodki dla obcych, to cham dla domowników.
Wszys­tko, co się dzieje w in­ternecie, ma kon­sek­wencje w realu. Nie mamy, jak postacie w grze, kilku żyć. Nie można życia zre­star­tować. Ludzie w in­ternecie to nie nasi przy­ja­ciele, to nie pokrewne dusze i można się pomylić w ich ocenie.
Inteligentny człowiek rozmawia o świecie, prosty o innych ludziach.
Trze­ba ko­chać sa­me­go sie­bie choć tro­chę, bo to je­dy­na osoba, z którą spę­dzisz całe swoje pie­przo­ne życie.
Jak czło­wiek ma coś na co dzień, to nie czuje wy­jąt­ko­wo­ści tego, co po­sia­da. Do­pie­ro, gdy to traci, za­uwa­ża, jakim był szczę­ścia­rzem.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl