Niedawno przeczytałem Joanny Jurgały – Jureczka „Kossakowie. Tango”. W tym felietonie nie będę się pastwić nad tą powieścią, bo już to zrobiłem przy okazji recenzji. Ale tak się złożyło że mam z powieścią Jurgały – Jureczka inny problem, warty oddzielnego felietonu.

Problem z okładką. Przyjrzyjcie się. Ładna kobieta stojąca tyłem do kamery, odsłania gołe plecy. Z boku widać dłoń trzymającą pędzel. To z pewnością aluzja do głównego tematu powieści. Wojciech Kossak maluje portret Zofii Hoesick, żony Ferdynanda, znanego w czasach Młodej Polski literata.

Wszystko cacy, pięknie i składnie tylko … Tak „przy okazji” znalazłem kilka innych okładek. Dwie z nich poniżej.

Ta sama pani, to samo zdjęcie. Tylko tło inne niż w książce Jurgały – Janeczka. Ale dekoracje można bez problemu zmienić w komputerze.

Ta sama pani. Tak, ale zupełnie inny Autor, inny tytuł. Ba, język w którym napisano powieść, nie przypomina naszego, polskiego. Stefanie Keith to najprawdopodobniej amerykańska pisarka wielce popularnych harlequinów. Mówię „najprawdopodobniej”, ponieważ żadnej konkretnej informacji o Autorce nie znalazłem. A domniemywanie iż pochodzi z U.S.A. opieram jedynie na wzmiance iż powieść, której okładkę powyżej przedstawiam, dzieje się w Wirginii, jednym ze stanów państwa Joe Bidena. Z drugiej strony czy nie - Amerykanin nie mógłby napisać powieści dziejącej się w Stanach Zjednoczonych? Otóż to – mógłby. Bardzo nie lubię nie wiedzieć, tylko domniemywać. Lecz muszę na tym poprzestać, co mam, niestety. A mam z pewnością … okładkę. Okładkę na której widzimy pannę młodą z Blue Ridge. Tak jak w tytule powieści Stefanie „Bridges of the Blue Ridge”.

Tytuł kolejnej powieści z okładką, na której widzimy tę samą panią, co na dwóch poprzednich, brzmi „Anioł w szkarłacie”. Autorką powieści jest Lavinia Kent.

W tym wypadku znalazłem coś nie coś o Autorce powieści. W biogramie na stronie goodreads czytamy między innymi że Lavinia Kent jest zamężna, ma dzieci i niezliczoną ilość zwierząt1. Uwielbia romanse – czytać a zwłaszcza pisać. Powieść z interesującą nas okładką to romans historyczny czyli ( to mój wtręt) kolejny harlequin w tym felietonie, tym razem w szatach z epoki.

Tak wynika z opisu powieści. Z nutą erotyzmu, moi drodzy.

Pani z okładki ma naturalne szczęście do romansideł. Bo oto kolejna takowa książka. Czyli romans, tym razem przygodowy. Oczywiście na okładce nasza znajoma.

W tle znajomej chmury czy coś podobnego do chmur. Z chmur wyłania się pysk wilka. Autor: Jocelyn Kirk. Tytuł w tłumaczeniu: „Jeżyny i ciernie”. Nic nie wiem o panu Kirk. Zakładam że Jocelyn to imię męskie. Za to o powieści ciut, ciut wiadomości znalazłem. Znowu romans, z tajemnicą przeszłości w tle.

Można powiedzieć, że zdjęcie bardzo ładnej kobiety zrobiło karierę. Aż na czterech okładkach pojawić się ( w sumie pięciu, bo jedna pozycja to dwutomowa powieść), to nie lada wyczyn. Nie wiem jak potraktowano fotkę w anglojęzycznych wydawnictwach, mogę jedynie powiedzieć o powieści „Kossakowie. Tango”. Otóż nie podano źródła fotografii, jedynie projekt samej okładki obwarowano prawami autorskimi.

Jeżeli tak się stało, to znaczy osoba ze zdjęcia została potraktowana przedmiotowo, i nie zapłacono jej należnej sumy – wstyd. A i jeszcze fotograf! Przecież to ich praca, do licha ciężkiego!

Swoją drogą – tak mi przemknęło przez głowę, gdzie wydawcy kolejnych książek znaleźli owe zdjęcie? W chmurze internetowej? Nie jest to niemożliwe.

A jeśli modelce i fotografowi zapłacono za wykorzystanie zdjęcia, chociaż takiej informacji nie umieszczono we wnętrzu książki, to przepraszam. Lecz nie przestanę się czepiać! Zapytam: czemu nie stać polskich grafików na oryginalne pomysły? Nie dosyć, że polscy aktorzy grają w zagranicznych formatach? Tego nie pojmę nigdy. Kobieta którą czytelnik widzi na okładce „Kossaków” w żaden sposób nie jest podobna do … oryginału. A zdjęcie głównej bohaterki, pani Hoesickowej jest dostępne. I to nie w chmurze internetowej. W archiwum Autorki, Joanny Jurgały – Jareczka.