Jest to fragment recenzji powieści Mai Langelou "Wiem, dlaczego ptak śpiewa w klatce". Wyjąłem ten fragment z recenzji, bowiem wydaje mi się nader ciekawy i pokazuje wpływ lektur na nasze życie i twórczość. 

 

W początkach dwudziestego wieku afroamerykański poeta - Paul Laurence Dunbar, napisał wiersz pod tytułem "Symphaty". Tytuł powieści Mai Langelou jest jednym z wersów wiersza Dunbara. 

I know what the caged bird feels, alas!

    When the sun is bright on the upland slopes;   

When the wind stirs soft through the springing grass,   

And the river flows like a stream of glass;

    When the first bird sings and the first bud opes,   

And the faint perfume from its chalice steals—

I know what the caged bird feels!


Niestety, wiem, co czuje ptak w klatce!
     Kiedy słońce świeci jasno na wyżynnych zboczach;
Kiedy wiatr łagodnie porusza się przez sprężystą trawę,
A rzeka płynie jak strumień szkła;
     Kiedy pierwszy ptak śpiewa i pierwszy pączek pęka,
A słaba woń z jej kielicha kradnie:
Wiem, co czuje ptak w klatce!

Nie dość na tym. Maya Langelou napisała wiersz ( "Ptak w klatce") który jest inspiracją utworu Dunbara. Poniżej przedstawiam fragment:

ale ptak w klatce stoi na grobie marzeń

jego cień krzyczy na koszmarny krzyk

jego skrzydła są obcięte, a nogi związane

więc otwiera gardło, aby zaśpiewać

Ten zacytowany przed chwilą wiersz wykorzystuje wyobrażenie ptaka w klatce, aby rozwodzić się nad opresją, z jaką borykają się Afroamerykanie. Jednak w przeciwieństwie do poematu Dunbara, Caged Bird ilustruje różnice między czarnymi i białymi, mówiąc również o ptaku, który jest wolny, a tym samym „ośmiela się zawładnąć niebem”. Natomiast ptak w klatce śpiewa nie po to, by wyrazić radość, ale by wyrazić tęsknotę za wolnością.