Dni naszego życia - część 2 recenzja

Druga część Dni naszego życia, to ciąg dalszy opowieści...w opowieści :) Poznajemy dalsze losy z przeszłości Pana Piotra, a także to co dzieje się w teraźniejszości, w życiu starszego Pana i młodej dziennikarki. Obserwujemy ich przyjaźń. To jak obcy człowiek, w krótkim czasie może stać się nam bliższy niż rodzina. 
Książka jest bardzo emocjonalna. Ma w sobie multum skrajnych emocji, chociaż w tej części jest jakby więcej tych pozytywnych uczuć. Jednak wciąż kontrastują one z ogromnym cierpieniem. Tak ogromnym, że wciąż zastanawiam się czy człowiek naprawdę jest w stanie tyle znieść? Czy po takich przeżyciach naprawdę może się podnieść i żyć dalej? 
Opowieść ta przeplata uśmiech ze smutkiem, niedowierzanie, nadzieję, poddanie, samotność, walkę, siłę, miłość, przyjaźń, odrzucenie.
To nie jest książka, w której akcja pędzi na złamanie karku. Nie ma tutaj nagłych, niesamowitych zwrotów akcji. To jest książka bardzo życiowa, pełna mądrości, która, w moim wykonaniu mieni się teraz dużą ilością kolorowych karteczek, zaznaczających cytaty prawdziwe, mądre, smutne i radujące serce. To jest książka, która zostawia Cię z myślami na temat życia, na temat tego co jest ważne, pokazuje jak zmienia się świat, kim my w nim jesteśmy i jak gubimy to co ważne. Musimy pamiętać o tym, żeby żyć. Żeby tworzyć te szczęśliwe momenty. 

"Użyj swojej wyobraźni i zobacz niewidzialną tęczę nad szarym miastem".

"Życie to ty, człowieku".