Kto mnie zabił? recenzja

Tak właściwie to nawet nie wiem co mam napisać o tej książce. Po jej przeczytaniu mam jakiś niedosyt. Książki autorki niemal zawsze wprawiały mnie w dobry nastrój a tym razem mam tak zwane mieszane uczucia. Niby wszystko w porządku, książka o życiu po śmierci wpasowująca się idealnie w listopadowy, zaduszkowy nastrój. Pani Małgorzata swoim zwyczajem w dość humorystyczny sposób pokazuje nam priorytety życia tu i po drugiej stronie. Jednocześnie mamy możliwość spojrzenia anielskim okiem na nasz dzisiejszy kraj, na to co sobą przedstawiamy, za czym nieustannie gonimy i czy jest warto za wszelką cenę dążyć do gromadzenia jak największego dobytku.
Jakub Pastuszko założył rodzinną firmę razem z żoną zajmującą się tworzeniem oryginalnej biżuterii. Dołączył do nich wspólnik, z którym jednak nie do końca się zgadzał. Na skutek zbiegu wielu nieprzewidzianych okoliczności Jakub nagle trafił do Zaświatu... Nie może jednak uwierzyć w to, że już nie żyje.

Gdy dowiaduje się, że został zamordowany, korzystając z zamieszania, ucieka z powrotem na Ziemię aby dowiedzieć się, kto przyczynił się do jego śmierci.
Rusza za nim pogoń, na czele z Archaniołem Michałem, który dawno nie był na Ziemi i chciałby przy tej okazji zobaczyć obecną rzeczywistość...
Michałowi towarzyszy anioł stróż Jakuba oraz młody urzędnik Poczekalni z Zaświatu. Kuba jest tak podekscytowany swoją śmiercią oraz tym, że ktoś go zamordował, że wcale nie bierze pod uwagę faktu, że już nic nie może zrobić, bo po prostu powinien być w innym, być może lepszym życiu.

O tym jak poradzi sobie na Ziemi to dość oryginalne trio anielskie w pościgu za uciekającym z Zaświatu Jakubem, czy on dowie się kto i dlaczego go zamordował, oraz o tym, co w życiu powinno być najważniejsze, musicie już sami przeczytać.
Wszyscy zastanawiamy się czy istnieje życie po śmierci, co dalej stanie się z nami, czy po drugiej stronie jest lepiej, czy raczej nie czeka nas tam nic dobrego. Pani Małgorzata podaje nam przykład jak może wyglądać wizja życia po drugiej stronie...
Nie brakuje w tej książce zaskakujących i czasem umoralniających a czasem słodko-gorzkich refleksji dotyczących nie tylko nas samych, ale także ogółem całego kraju. Dowiemy się również, że nawet tak zwana anielska cierpliwość może mieć swoje granice...
Można się nieco zadumać nad ta książką, ale również trochę się uśmiechnąć, chociaż czasami to śmiech przez łzy...

Ciekawe czym nas zaskoczy jeszcze autorka...