Nie ufaj mu recenzja

Remigiusz Mróz to nadal jeden z moich ulubionych autorów. Dlaczego nadal? Przeczytałem ostatnio jedną z jego nowszych książek i trochę się zawiodłem… Krótka i szczera recenzja książki „Nie ufaj mu”.

Główna bohaterka Ina, znana nam już z wcześniejszej książki z tego cyklu zostaje napadnięta. Sprawca usiłuję zgwałcić Inę. Na szczęście w odpowiednim momencie pojawia się obrońca, bohater, który ratuje naszą bohaterkę przed niechlubnym losem. Sprawca dostaje w twarz, ucieka i nie zostaje schwytany, a po kilku dniach znowu atakuje. Po napaści Ina wraca do domu i stara się żyć dalej, jakby nic się nie stało.
Tymczasem siostra Iny – Julka przygotowująca się do ślubu z Gracjanem z dostaje listy na ślubnej papeterii o różnych treściach sugerujące, że jej wybranek nie do końca jest tym, za kogo się podaje i ma drugie oblicze. Z czasem okazuje się, że te listy kierowane są do Iny, a nie do jej siostry i dotyczą jej wybawiciela, a nie przyszłego szwagra. Gracjan również ma swoje niechlubne tajemnice z przeszłości, które nie powinny wyjść na światło dzienne.
Bohun, bo tak ma na imię bohater, ratujący naszą bohaterkę przed napaścią pomaga jej uporać się z traumą, wykorzystuje swoje kontakty do poszukiwania sprawcy i otacza nad dziewczyną parasol ochronny. Ina dość szybko bliżej poznaje swojego wybawiciela. Jego dostatnie życie, piękny apartament i drogie samochody a do tego przekonanie, że to los ich połączył, sprawia, że Ina spostrzega swojego partnera w samych superlatywach. Ufa mu, przecież ją uratował… czy aby na pewno uratował?

Książkę Remigiusza Mroza czyta się szybko, tak, jak inne jego powieści. Różnica jest jednak znaczna w budowaniu napięcia i zwrotach akcji. Ze smutkiem muszę przyznać, iż po przeczytaniu około jednej trzeciej powieści wiedziałem, jak się skończy. Trochę się zawiodłem. Zbyt wiele zbiegów okoliczności przedstawionych w książce zmusza czytelnika do podania w wątpliwość czy to aby na pewno zbieg okoliczności. Mimo iż książka pisana jest w pierwszej osobie i czytelnik nie jest „wszech wiedzący” widać, że jest zbyt pięknie, żeby było prawdziwe. Niestety, moje przypuszczenia jako czytelnika i obserwatora świata Iny sprawdziły się, a życie naszej bohaterki okazało się sztuką na deskach teatru życia starannie wyreżyserowane przez oszustów.