Zupełnie inny cud recenzja

"Otóż mocno wierzę w to, że nieprzepracowane przeżycia, wszelkie krzywdy, każda pretensja, każdy żal... Że to nas zabija. Odbiera nie tylko spokój, ale też tak dosłownie, fizycznie czyni nas chorymi."

Drzwi z przepięknej okładki zapraszają nas do świata pewnej poranionej i podzielonej rodziny.

Norbert Hall, właściciel pałacyku w Leszczynach postanawia zorganizować rodziną Wigilię. Wydawałoby się, że to nic nadzwyczajnego. W tym wypadku to jednak nie takie proste. Poszczególni członkowie nie są zbyt zżyci i nie utrzymują między sobą kontaktów. Będzie to więc kolacja pojednawcza, ale czy Norbertowi uda się zjednoczyć rodzinę? A może ktoś mu w tym pomoże?

"Każda ludzka historia to tylko ciąg dalszy. Nie żyjemy osobno. Jesteśmy gałęziami wielkiego drzewa, którego korzenie czerpią z tej samej gleby. Tworzymy drzewo, szumimy jedną melodię na tym samym wietrze."

Powyższy cytat idealnie odzwierciedla główny przekaz tej powieści.
Między słowami poznajemy historie kilkorga osób. Każda z nich musiała zmierzyć się w swoim życiu z różnymi przeciwnościami. Stykamy się tu z pewnym łańcuchem zależności. Najlepiej obrazuje to przykład Norberta Halla. Mężczyzna ma ogromny żal do matki, która według niego nie okazywała mu tyle miłości ile potrzebował. Z kolej jego matka Rozalia nie była tego świadoma. Jej zachowanie było dla niej normalne ponieważ sama nie miała dobrych wzorców. Dalej niczym efekt domina wszystko przenosi się na dzieci Norberta. Historia zatacza koło.

Oprócz wzajemnych pretensji dostajemy również całą gamę prywatnych dramatów. Między innymi pragnienie posiadania dziecka i związane z tym nieskuteczne próby zajścia w ciążę czy szeroko pojęte zawirowania miłosne jak również ich brak.

Kumulacja tych wszystkich problemów pod jednym dachem, nawet w tak magiczny czas jakim są Święta Bożego Narodzenia nie może dobrze się skończyć. Na szczęście pewien niespodziewany "Zamorski" gość uświadomi tej rodzinie co tak naprawdę się liczy, i że czasem dobrze jest zacząć od rachunku sumienia.

Warto jednych przeprosić, innym wybaczyć i zacząć żyć na nowo, nie zatracając się w przeszłości.

"(...) każdy z nas ma swoje blizny i skupia się na obwinianiu tych, którzy nam je zrobili. A może trzeba inaczej? Może rzeczywiście należałoby skupić się na tym, że mimo tych blizn, wciąż... Żyjemy."

Kochani ogromnie polecam Wam tę pozycję. Niesamowicie wartościowa opowieść, z której z pewnością każdy wyniesie coś dla siebie.