Zostawcie delfiny w spokoju recenzja

Są takie książki, gdzie zabierając się za ich czytanie spodziewa się człowiek zupełnie czego innego niż zawiera treść. Taką właśnie książka jest „Zostawcie delfiny w spokoju” autorstwa Anity Szczecińskiej.

Autorka przedstawiła nam losy kobiety, która urodziła się w Kanadzie, lecz gdy była dzieckiem jej rodzice postawili wrócić do Polski. Beztroskie życie rodziny pewnego dnia zamieniło się w piekło. Dziewczyna została skrzywdzona, a policja postawiła umorzyć śledztwo. Rodzice po tych wydarzeniach postawili wrócić do Kanady, żeby zacząć życie od nowa. Jednak Anna nie zapomniała co się stało w Polsce. Przez lata dziewczyna pielęgnowała w sobie ból i chęć zemsty. Już jako dorosła kobieta założyła fundację, za pomocą której postawiła znaleźć swoich oprawców z dzieciństwa. “Gdy sprawiedliwość zawodzi, zostaje zemsta.”

Powiem szczerze iż ta książka mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się poruszania tak trudnych tematów. Jednak pomimo zaskoczenia z przyjemnością zagłębiałam się treść powieści i poznawałam losy bohaterek.

Anita Szczecińska stworzyła bardzo oryginalną powieść. Nie powieliła schematów, które w ostatnich czasach dość często można spotkać w literaturze kobiecej. Nie znajdziecie tutaj romansu z gangsterem, szefem mafii, czy policjantem. Za to podczas czytania przeżyjecie pełną emocji powieść. Historia Anny na początku opiera się na chęci zemsty, ponieważ ci którym powinno się ufać, którzy powinni pomagać, nie wykonali swojego zadania. Jednak im bardziej poznajemy bohaterkę, tym widzimy zmianę w niej zachodzącą. Kobieta jest typem wojowniczki. Jak coś zacznie to nie spocznie, dopóki tego nie skończy. Chęć wyrównania rachunków nadal jest głównym celem Anny, ale okazuje się, że kobieta ma wielkie serce. Jej fundacja „rozrosła się” i zaczęła pomagać wielu pokrzywdzonym osobą.

Anita Szczecińska pokazała, że jeśli ma się wsparcie ludzi, których się kocha i którym się ufa, można wszystko, ale też wspólny cel łączy ludzi, nie ważne, czy się ich zna, czy nie.

Jedyne co mnie czasami trochę irytowało podczas czytania, to wrażenie jak by autorka chciała podzielić tą powieść na dwa tom, które są oddzielnie wydane, a ostatecznie powstała jedna książka. Były momenty gdzie na początku autorka przedstawiła nam bohatera drugoplanowego, opowiedziała kim jest i czym się zajmuje, a za np. 150 stron spotykamy tą są postać i znowu jest opowiedziane czym się zajmuje.

Podsumowując Anita Szczecińska stworzyła niesamowitą i oryginalną powieść, w której postawiła poruszyć trudne, niekiedy szokujące tematy. Czytając tą książkę przeżyjecie bardzo dużo różnych emocji, od niedowierzania, po chęć zemsty, ale też szczęcie, czy wzruszenie.

Polecam tą książkę. Jest to naprawę udany debiut Anity Szczecińskiej.