Zostawcie delfiny w spokoju recenzja

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Cześć. „Zostawcie delfiny w spokoju” to kolejna książka, która przeszła przez moje ręce. Główną bohaterką jest Anna, która wracając z Kanady do Polski i szukając szczęśliwego nowego początku, dostaje to, czego nie wyobrażała sobie nawet w najgorszych koszmarach. Dziewczyna zostaje skrzywdzona przez dwóch znanych napastników, a gdy sprawę postanawia zgłosić na policję, niestety wymiar sprawiedliwości zawodzi. Śledztwo zostaje umorzone na samym początku. Anna wraz z rodzicami postanawia wrócić do Kanady i stara się zapomnieć o traumatycznych wydarzeniach. Kiedy główna bohaterka staje się już dorosłą kobietą, postanawia się zemścić. Nie tylko na dwóch zbirach, którzy chcieli jej udowodnić swoją męskość, ale też na komendancie policji, który to wtedy zamiótł całą sprawę pod dywan. Zakłada ze swoją partnerką Weroniką fundację, której nazwa pochodzi z języka łacińskiego - „Ultio Victimarum”, czyli zemsta ofiar. Wkrótce ma się okazać, że dopadnięcie komendanta policji to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Ale czy na pewno?

„Gdy sprawiedliwość zawodzi, zostaje zemsta”. To zdanie, wypisane grubą czcionką na okładce, sprawiło, że o wiele chętniej sięgnęłam po tę pozycję. Niestety spodziewałam się czegoś lepszego. Opis książki jest intrygujący, zachęcający do czytania, ale między nim a treścią jest duża przepaść. „Zostawcie delfiny w spokoju” to moim zdaniem powieść obyczajowa, w której dominują dialogi związane z życiem codziennym. Nie odczułam w książce napięcia, które powinno, chociaż w niektórych momentach się pojawić, za to im bardziej się zgłębiałam, tym większe czułam rozczarowanie. Autorka chyba chciała być bardzo na czasie i wprowadziła do fabuły homoseksualizm. Nie mam nic przeciwko takim bohaterom, nawet w pierwszym momencie mnie to urzekło, ale żeby prawie wszyscy byli homoseksualni to już przesada. Główne bohaterki, ich koledzy, a nawet przypadkowe osoby. Jestem na tak, jeśli chodzi o książki z bohaterami z inną orientacją seksualną, ale też bez przesady. Wystarczyłyby te dwie pary.

Książka jako powieść obyczajowa jest całkiem niezła, ale kierując się opisem, można się mocno rozczarować. Autorka pisze w lekki i zrozumiały sposób, jednak ta pozycja nie przypadła mi do gustu. Spodziewałam się mocnej akcji, a tutaj takich nie było. Jeśli nie będziecie sugerować się opisem, to jak najbardziej warto po nią sięgnąć. Oceniam ją na 6/10.