Żony mundurowych recenzja

O mundurowych wielu już napisano i powiedziano. Niemal każdy pion doczekał się swojej, bogatej w szczegóły opowieści. Policjanci chętnie dzielili się z czytelnikami tajnikami swojej pracy, opowiadali o najważniejszych śledztwach, trudnościach i codziennych bolączkach. W kilku gorzkich słowach na kartach opowieści mówili o strachu, bezradności i procedurach, które często nijak się mają do rzeczywistości. W lekturach nie brakowało wątków związanych z najbliższymi, którzy boleśnie odczuwali profesje ukochanych. W końcu przyszła pora, by oni opowiedzieli, jak żyje się u boku policjanta.

Magdalena Majcher w krótkim, bo niespełna 300 stronicowej pozycji zawarła kilka wywiadów, które omawiają zagadnienia związane z życiem u boku policjantów. Każdy rozdział koncentruje się wokół trudności, zmianach, bo nagle w pracy coś wyskoczy i szefach, którzy nie ułatwiają codziennej pracy. Nie brak tu aspektów związanych z przemocą psychiczną i fizyczną, alkoholem, czy stresem. Jednak każda opowieść koncentruje się wokół strach, że nowo rozpoczęty dzień może być ostatnim, że każda służba może nie zakończyć się dobrze oraz że niczego nie można być pewnym.

Czy autorka wyczerpała temat? Mam takie poczucie, że z każdego wywiadu można było więcej wycisnąć. Inaczej poprowadzić temat, czy zadań konkretne pytania. Nie ograniczać się do "bezpiecznych pytań". Spróbować poruszyć niewygodne, może trudne i bolesne aspekty. Tak by pokazać pełniejszy obraz, a nie tylko prześliznąć się po temacie. Miałam wrażenie, że historie, choć nie ukrywam, że poruszające wiele ważnych zagadnień, nie wyczerpują tematu. Tak naprawdę momentami odczuwałam brak szczerości, a nawet chęć ukrycia niewygodnych faktów. Zabrakło mi tu napięcia, strachu, czy łez, które są nieodzownym elementem pracy policjanta.

Spodziewałam się czegoś innego, zagłębienia się w sprawie, wypłynięcia na szerokie wody, a nie pluskania się przy brzegu w poszukiwaniu muszelek. Rozumiem trudność w znalezieniu żony, które opowiedziałyby swoją historię. Nie mniej jednak mam poczucie pewnego rodzaju niedosytu.