Zniszczenie i odnowa recenzja

Mieliśmy do czynienia z sierotą, żołnierką. Nadszedł czas na Świętą.

Alina po ostatnim starciu ze Zmroczem z przerażeniem odkrywa, że jej moc wyczerpała się. Kryjąc się w enklawie swoich wyznawców i... nie wie co dalej. Posiadaczka dwóch amplifikatorów musi odnaleźć trzeci. I o ile poprzednie w jakiś sposób miały ugruntowane swoje istnienie, tak żarptak istniał dotychczas tylko w mitach. Czy mała święta pozbawiona swojego daru, pomocy Nikolaia odnajdzie go na czas?

W finałowym tomie trylogii “Griszy” pokładałam ogromne nadzieje, ale czy zostały one spełnione?

Dopiero w tym tomie zdołałam przekonać się do głównej bohaterki. Dziewczyną targają wątpliwości czy poświęcić się dla dobra wszystkich czy zawalczyć o swoje marzenia... A może połączyć oba te cele? Jak dobrze wiemy, święci w tym uniwersum nie kończyli za dobrze. Te wahania, strach, a przede wszystkim sprawiają, że Alina staje się bardzo ludzka, zyskuje sympatię czytelników.

Jej podróże i spotkania z głównym antagonistą to czysty majstersztyk, a ja dalej uważam, że Zmrocz to jeden z najlepiej wykreowanych “tych złych”. Jego plan nie opiera się na “zniszczę świat, bo tak”. Jest on poparty dobrze uargumentowanymi motywami, ideą, a całość ma sens. Myślę, że gdyby spotkał on na swojej drodze innych ludzi, to cała przyszłość mężczyzny może miałaby inny wydźwięk. Nie zawsze trzeba kochać głównych bohaterów, można też tych złych złoczyńców, a przystojny generał na pewno trafił na moją listę ulubieńców.

Brakowało mi strasznie humoru Nikolaia, jego wariackich pomysłów, ale tym razem musiałam obejść się smakiem.

Co do zakończenia miałam swoje podejrzenia już pod koniec pierwszego tomu. Być może było to dość przewidywalne (wszak zazwyczaj każdy święty musiał coś poświęcić), ale z drugiej strony nie wyobrażałam sobie innego rozwiązania. Co do samych końcowych rozdziałów miały bardzo słodko-gorzki smak, nie wyobrażałam sobie innego zakończenia.

Akurat na końcu tego wydania “Zniszczenia i odnowa” na końcu znajduje się opowiadanie “Demon w lesie”, które przybliża nam dzieciństwo Zmrocza. Warto zapoznać się z nim, aby odpowiedzieć sobie na pytanie- kim był ten mężczyzna i co nim tak naprawdę kierowało?

Odpowiadając na pytanie zadane na początku muszę przyznać, że może wszystkie moje nadzieje nie zostały spełnione. Nie szkodzi, bo dostałam naprawdę piękną historię o emocjach, nie tylko tych pozytywnych. Emocje ludu, żołnierzy, świętych, grisz i niegrisz. I to było w niej najpiękniejsze.