Nawet nas tu nie ma recenzja

Świat przyszłości. Kid zostaje skierowany do pracy na Marsie, gdzie każdy dzień jest taki sam - pobudka, owsianka na śniadanie w stołówce, kilkanaście godzin pracy przy przesadzaniu roślin, jak i wreszcie powrót do pojedynczej kwatery, gdzie jedyną rozrywką staje się możliwość spotykania ze znajomą z Ziemi w wirtualnej rzeczywistości. Wszystko zmienia się wraz z przybyciem nowych kolonistów - a wśród nich dziewczyny o imieniu San, która już od pierwszych dni pobytu staje się dla Kida wielką zagadką, jak też i fascynacją...

To piękna, obyczajowa, komiksowa opowieść w klimatach science fiction, ale przede wszystkim jest to opowieść o poszukiwaniu szczęścia w życiu - choćby na odległym Marsie i choćby w świecie wirtualnej rzeczywistości. Filip Jędrzejewski - autor tego komiksu, który zarazem jest jego twórczym debiutem, dał nam coś intrygującego, nieoczywistego i zaskakującego względem naszych przypuszczeń przed tym, zanim zaczniemy lekturę. Bo i owszem, spodziewamy się tu romansu, być może jakiejś sensacyjnej intrygi i wielu emocji, ale i tak dostajemy coś zupełnie innego, bardzo subtelnego i poruszającego, co z łatwością możemy odnieść także i do naszego własnego życia.



 Historia ta przedstawia nam kolejne losy Kida, obrazując jego codzienność na Marsie, od czasu do czasu sięgając w przeszłość i przedstawiając okoliczności jego przybycia do tego miejsca, jak i też odkrywając charakter, marzenia i lęki chłopca - na czele ze strachem przed kosmosem. Przełomowym punktem w tej relacji staje się oczywiście przybycie nowej kolonistki - San, gdzie pojawia się u Kida ciekawość, fascynacja, a z czasem też i uczucie. I teraz nastaje czas śmiechu, wzruszeń i największej przyjemności odkrywania tej opowieści, przy jednoczesnym zadawaniu sobie pytania, jak ona się skończy. A kończy się w mej ocenie w najlepszy możliwy sposób, gdzie jest coś z żartu, coś z życiowej mądrości i coś z wielkiego zaskoczenia...

To komiks o wielu ważnych kwestiach - z samotnością na czele, ale też i o potrzebie bycia dla kogoś ważnym, o potrzebie przyjaźni i oczywiście o potrzebie miłości, choć ta prawda nie pada tu być może wprost, ale wydaje się być ona obecną na kartach tego komiksu przynajmniej od połowy lektury. I dla mnie pięknym jest to, że w tej pozornie prostej opowieści udało się zawrzeć autorowi tak wiele rzeczy, z których każda jest ciekawą, ważną, przyjemną w odkrywaniu. Oczywiście historia ta mogłaby się wydarzyć w każdym miejscu i w każdym czasie, ale wybór Marsa i odległej przyszłości wydaje się być tu idealnym.

To również bardzo dobrze narysowany komiks, gdzie to w czarno białych pracach Filipa Jędrzejowskiego jest wiele subtelności, lekkości, prostoty..., ale też i emocji. Każda z tych ilustracji jest ładną, ciekawą, czasami bardziej spokojną, czasami bardziej spektakularną, ale każdą chce się odkrywać z wielką przyjemnością. To prosta, wprawna kreska, dbałość o szczegóły i detale oraz dobre kadrowanie, czyli absolutnie wszystko to, co dobra komiksowa sztuka ilustratorstwa winna sobą nieść.


 Bawiłam się znakomicie podczas lektury tego komiksu, w którym wcale nie dzieje się na podobieństwo kina akcji, ale w którym są emocje, subtelności, niedopowiedzenia i coś, co określiłabym mianem artystycznej wrażliwości, a czego w polskiej sztuce komiksu nie ma wiele. Tym samym jest to idealna propozycja dla każdego miłośnika dobrego, ambitnego i chyba też mimo wszystko bardzo realistycznego komiksu, gdzie po odjęciu miejsca i czasu akcji oraz zaawansowanych technologii pozostaje proza ludzkiego życia, którą znamy, która jest naszą i którą przeżywamy każdego dnia.

Komiks pt. „Nawet nas tu nie ma” to bardzo ciekawy, intrygujący i znakomity debiut Filipa Jędrzejewskiego, który już tym pierwszym tytułem mówi nam wiele o tym, jak postrzega literaturę komiksu i o czym chce nam za jej sprawą opowiadać. Ze swej strony oczywiście gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten komiks – naprawdę warto.