Taniec z diabłem recenzja

Na serię o Mrocznych Łowcach autorstwa Sherrilyn Kenyon natknęłam się już dość dawno i równie dawno przeczytałam tom pierwszy oraz drugi, jednak mimo, że były bardzo dobre a ja spędziłam z nimi przyjemne chwile, nie miałam zamiaru zabierać się za trzecią część. Gdy jednak nadarzyła ię okazja zrecenzowania "Tańca z diabłem" powiedziałam sobie "Czemu nie!" i już przy pierwszych stronach zdałam sobie sprawę z tego, że tak naprawdę zapomniałam jak wspaniale sie bawiłam czytając (połykając) poprzednie części a ta na ich tle... później się przekonacie jak moim zdaniem wypadła.

Zarek jest cczarną owcą w "rodzinie" Mrocznych Łowców. Jednak to co uczynił względem Talona i Sunshine kilka dni temu (w poprzedniej części) pokazało, że on też ma serce i uczucia ale mimo to wygnany został na surową Alaskę. Acheron jednak nie daje za wygraną cały czas stając u boku Zareka i w końcu po potargowaniu się z Artemida zapadł wyrok. Zarek poddany zostanie pod osąd nimfy Sprawiedliwości, siostry trzech Parek, Astrid. Jednak sam Zarek ma się nie dowiedzieć, że poddawany jest testowi więc to wszystko prezentuje się jakby został postrzelony, a niewidoma Astrid pomaga mu opatrując rany i opiekując się nim. Jednak Zarek jest z natury podejrzliwy i chamski, co nie ukazuje go przed Astrid jako "niewinnego chłopca", a przecież dla jakieś tam dziewczyny, choćby nie wiem jak pięknej, dobrej i pociągającej się nie zmieni... prawda?

Jednak gdy Astrid próbuje pokazać Zarekowi, że mimo tego jak spędził dzieciństwo, jak okrutnie był traktowany, jakie katusze musiał przeżywać wtedy, a nawet już po zostaniu Mrocznym Łowcą, na świecie istnieje dobro. I Astrid chce dać jego cząskę Zarekowi. Kawałek dobroci i powód do szczęścia. W momencie kiedy tamta dójka oswaja się ze sobą, bezwzględny, pragnjący mordu i polania sie krwi Tanatos mimo zakazów Artemidy uwalnia się i zaczyna polować na Zareka za to co niegdyś zrobił... komu dowiecie się sami. Pościg trwa jednak trwać nie może w nieskończoność w końcu ostatnie co można powiedzieć o Zareku toto, że jest tchórzem. Gdy w końcu przyjdzie mu zatańczyć z diabłem kto pokłoni się publiczności a kto skończy z połamanymi nogami? Co tak naprawdę się stało z ludźmi z wioski której Zarek miał pilnować a których pozabijał? Czy przyjmie pomoc Astrid? Czy ich związek będzie miał przyszłość... skoro ona pochodzi z góry a on z dołu?

Narracja tej części tak jak poprzednich jest trzecioosobowa ale mimo to doskonale odnajdujemy się w uczuciach głównych bohaterów w szczególności ale nawet tych już nie tak bardzo ważnych jak Tanatos, Jess czy Acheron. Mamy też fragmenty poświęcone Jessowi które czytałam tak naprawdę tylko po to żeby dojść do tych z Zarekiem i Astrid, ale miło poznać i taki punkt widzenia. W książce też jest sporo rozmów jakie Astrid za pomotą telekinezy prowadzi z Sashą - wilkiem potrafiącym przybrać postać człowieka jednak mimo wszystko rzadko to robi dlatego dziewczyna musi się kontaktować z nim w taki a nie inny sposób. Choć czytając te rozmowy to myślałam sobie, że to właściwie dobrze, że Zarek ich nie słyszy...

Jeśli chodzi o bohaterów, to są tu wyjątkowo barwni, posiadający charkterek, pragnienia oraz uczucia a nie jak to w poniektórych książkach lalki ożywione tajemnym zaklęciem. Zarek jest wyjątkowo aroganckim, nienzośnym facetem chcącym wszystkim zrobić na złość a Astrid dziewczyną która idealnie go dopełnia, gdyż stworzona jest właściwie z przeciwieństw. Jedną z moich ulubionych postaci był zdecydowanie Sasha! Jego podejście i teksty na temat Zareka po prostu mnie rozbrajały i powodowały szeroki uśmiech na twarzy. Również jedną z postaci które naprawdę lubię jest Acheron i to na część poświęconą jemu (a będą aż dwa tomy dla Acherona!) czekam najbardziej :) Jednak zdecydowanie tamta mimo, że o moim ulubieńcu zdecydowanie będzie musiała trochę pokonkurować z "Tańcem z diabłem" :)

Jeśli przyszłoby porównać nam tą część do poprzednich to myślę, że wypada lepiej pod wszystkimi względami. Zarek był chyba najciekawszym ze wszystkich Mrocznych Łowców z którymi do tej pory miałam styczność a także jego historia jak nim został wstrząsnęła mną do reszty i gdy opowiadał ją Astrid, miałąm ochotę płakać jak ona. Nie wiem jak tak nieludzko można traktować drugiego człowieka. To chore, po prostu chore. Związek dwójki głównych bohaterów tym razem to nie był Mroczny Łowca z człowiekiem, bo tajemnicą nie jest, że Astrid jest nieśmiertelna, choć Zarek o tym nie wiedział. Ostatni aspekt to szata graficzna. Okładka pierwszej części przedstawia bezpłciowe coś co napewno nie jest Kyrianem, zaś druga napewno nie przedstawia takiego przystojniaka jakim był Talon. Okładka "Tańca" idealnie oddaje moje wyobrażenie Zareka i ogólnie, jej klimat jest... lepszy. możecie też zobaczyć okładki zagraniczne, które uważam, że nie wypadają na tle naszej jakoś specjalnie piękne. Są ładne tak jak nasza i jak nasza nie zachwycają ;)

Ponieważ o okładce napisałam już w poprzednim akapicie, przejdziemy już do podsumowania. Dla kogo jest "Taniec z diabłem"? Zdecydowanie dla romantyczek. Dla kogo jeszcze? Fanów niegrzecznych chłopców? Nawet chłopakom myślę, że spodobałaby się ta seria (wiem z doświadczenia). Jednak mimo urzekającej historii nie ma co liczyć na niezwykle oryginalną powieść gdy przeczytało się poprzednie tomy bo tu nie chodzi o oryginalność. Tu chodzi o emocje. Kto nie lubi uronić łezki czytając książkę? Kto nie lubi cieszyć się do kartek? Myślę, że nikt dlatego to każdemu polecam tą książkę i daję ocenę 9,5/10 bo po prostu... nie ma siły która skołoniłaby mnie do dania Zarekowi niższej noty.

Oryginalny tytuł: Dance with the Devil
Wydawnictwo: MAG
Rok wydania:2011
Ilość stron: 432
Cena det.: 35 zł