Sześć powodów by umrzeć recenzja

Książka "Sześć powodów, by umrzeć" nie zaczarowuje czytelnika od pierwszych stron. Początkowo trudno jest zdefiniować gatunek powieści – czy to kryminał, czy romans – co wprowadza pewne zamieszanie. Również struktura z podziałem na rozdziały z różnymi narratorami może wydawać się problematyczna na samym początku. Jednak to, co na początku może być postrzegane jako wada, staje się jednym z głównych atutów tej książki. Zmieniający się narratorzy w kolejnych rozdziałach dostarczają różnych perspektyw i stopniowo odsłaniają nowe aspekty sprawy. Autor zręcznie wprowadza nowe wątki, a kryształowe postaci stopniowo się rozmazują, zanurzając czytelnika w gęstej atmosferze tajemnicy i wychodzących na powierzchnię brudów.

Akcja książki dzieje się w Polsce, w Warszawie, ale czytelnikowi może wydawać się, jakby przeniósł się na przedmieścia amerykańskiego miasteczka. To ciekawe zjawisko może być spowodowane obco brzmiącymi imionami postaci, które dodają pewnego egzotycznego smaku. Również policjanci posługują się metodami niespotykanymi w innych polskich powieściach.

Książka wydaje się inspirowana twórczością autorów takich jak Harlan Coben (Nie mów nikomu) czy Agatha Christie (tu jest sześć podejrzanych postaci, a nie dziesięć). Żadna z postaci nie jest do końca czysta, każda skrywa jakąś tajemnicę. Sześć postaci tworzy skomplikowane relacje, a ich potencjalny motyw do życzenia sobie śmierci Miriam staje się fascynującą zagadką i tajemnicą, która trzyma czytelnika w napięciu.

Autorka sięga po nietypowy styl pisania, łamiąc niektóre zasady. Wybór wielu narratorów wolno a skutecznie przybliża czytelnika do rozwiązania zagadki. Pomimo pozornej, powolnej akcji, autorka starannie dawkuje informacje, co sprawia, że czytelnik nie nudzi się, a każdy fragment pozostawia chęć przeczytania kolejnego rozdziału.

Podsumowując, "Sześć powodów, by umrzeć" to lektura, która może wymagać skupienia i cierpliwości na początku, ale nagrodzi czytelnika złożonymi, ale wyrazistymi postaciami oraz intrygującą fabułą.

Tytuł recenzji jest cytatem z książki.

Za książkę i dedykację dziękuję autorce oraz Pani Bognie Piechockiej z Agencji PRart Media i Wydawnictwu Czarna Owca.