Złodziejka listów recenzja

Astrid wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszka w Łomży. Czas wojny jest dla nich bardzo trudny, bo niestety Żydzi są prześladowani na każdym kroku. W mieście zostaje założone getto, do którego cała rodzina musi się przeprowadzić. Ojcu Astrid udaje się załatwić dla niej nowe papiery według, których dziewczyna jest polką z Warszawy i tym samym ucieka ona z getta. Już jako Karolina udaje się do Warszawy, tam po wyjściu z pociągu nie wie co robić dalej, ponieważ została bez pieniędzy. Nagle podchodzi do niej oficer SS i zaczynają rozmawiać. Walter Schmidt zaprasza Astrid na kawę. Tam zaczyna po między nimi iskrzyć, ale niestety przez niewiedzę dziewczyna wypowiada coś co ją zdradza i już wie, że on się czegoś domyśla. Na szczęście udaje jej się uciec, zresztą za jego cichym pozwoleniem.

Astrid przychodzi pod dom Waltera, bo zapisał jej adres w książce i trafia do magla leżącego na przeciwko willi. Tam do pracy przyjmuje ją Pani Kluge zagorzała zwolenniczka Hitlera. W tym czasie Astrid cały czas obserwuje dom oficera i pisze do niego miłosne listy, które wsuwa pod jego drzwi. Pewnego dnia niestety musi uciekać i tak trafia do restauracji U aktorek, gdzie pracuje przy zlewie, ale też śpiewa. Zaprzyjaźnia się z Edmundem, a ten załatwia jej papiery, żeby mogła wyjechać wraz z innymi Żydami za granicę. Niestety jak się okazuje jest to tylko pułapka zorganizowana przez Niemców żeby wyłapać ukrywających się Żydów.
Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo trudna historia zakazanej miłości Żydówki i oficera SS. Chociaż spędzili ze sobą zaledwie kilka chwil to wykiełkowała w nich tak wielka, że mogłaby przezwyciężyć wszystko. Niestety czasy były okrutne. Astrid wielokrotnie powtarzała, że miała szczęście spotykać na swojej drodze dobrych ludzi i to dzięki temu miała szanse przeżyć. Czasami właśnie wystarczy tylko dobre słowo, lekka podpowiedź i możemy iść ku czemuś lepszemu w naszym życiu. Książkę polecam z całego serca.