Złodziej Pioruna recenzja

Mitologia grecka interesowała mnie odkąd zaczęliśmy się o niej uczyć w podstawówce. Dla mnie przyjemnością było uczyć się o bogach, mitach i innych rzeczach związanych z Olimpem. Wszystko bardzo mnie intrygowało, więc gdy zdarzyła się okazja bez wahania sięgnęłam po „Złodzieja Pioruna”.
Tak naprawdę to z Percy’m spotykam się już po raz drugi. Książka tak mnie zaintrygowała, że z radością i wielkim entuzjazmem znowu po nią sięgnęłam. Pomimo tego, że wiedziałam już jak skończy i jak mniej więcej potoczą się losy młodego herosa, autor cały czas mnie zaskakiwał i rozbawiał do łez. Powieść napisana jest lekkim i młodzieżowym stylem. Z każdą następną kartką, co raz bardziej zagłębiałam się w przygody Percy’ego i z zapartym tchem czekałam na dalszy przebieg wydarzeń. Bardzo spodobało mi się, że narracja jest pierwszoosobowa, dzięki temu możemy poznać, co bohater myśli o danej sytuacji.
Pan Rick Riordan urzekł mnie swoją łatwością wciągania czytelnika w świat pełen przygód i niebezpieczeństw. Potrafi rozbawić do łez i zarazem trzymać w napięciu. W szczególności podobało mi się nowoczesne przedstawienie bogów. Zawsze wyobrażałam ich sobie odzianych w białe togi, sięgające do ziemi. Pan Riordan potrafi nas nieźle zaskoczyć. W książce cały czas coś się dzieje. Bez problemu odnajdziemy się w poplątanych przygodach herosów. Szczególnie spodobał mi się pomysł z Obozem Herosów. Pan Riordan pozostawia nam wolną rękę w wyobrażeniu sobie każdego miejsca i bohatera. Autor do ostatniej kartki trzyma nas w napięciu i pozostawia niedosyt po historii Percy'ego.

Bohaterowie są wspaniali każdy, jest doskonale stworzony. Percy ma świetne poczucie humoru, cały czas zaskakuje nas zabawnymi ripostami, czy przemyśleniami. Po za tym jest też bardzo odważny i dzielny. Pomimo swoich lęków i obaw potrafi ocenić, co jest ważniejsze w danej sytuacji.
Annabeth jest rozsądna, rozważna i zarazem zabawna. Doceniam ją za to, że potrafi rozważnie myśleć, gdy wszyscy (czyt. Percy) wariują i odchodzą od zmysłów. Pomimo tego, że jej matka i ojciec Percy'ego nie przepadają za sobą, potrafi się z nim przyjaźnić.
Grover jest szalony i strasznie rozbawia mnie jego postać. Jest trochę ciapowaty, ale ma dzielne serce. Potrafi pomóc przyjaciołom potrzebie, choć niekoniecznie w przemyślany sposób.