Powiedz, żebym został recenzja

Lubicie smutne czy szczęśliwe zakończenia?

Świat Chloe nigdy nie był prosty, do miejsca, w którym jest, prowadziła kręta droga, jeden telefon powoduje, że przeszłość znów stawi jej zadanie na drodze. Tym razem dużo trudniejsze i bardziej wymagające. Ma stać się rodzina zastępczą, dla swojej siostry. By sprostać wymogom, będzie musiała zawrzeć sojusz z Warrenem, który jest w podobnej sytuacji jak ona. Wraz z niesłyszącym bratem, wprowadza się do mieszkania Chloe, by razem z nią przystąpić do pilotażowego programu"Razem Raźniej". Ona to chodzące słoneczko, on to chmura gradowa.

Jedno mieszkanie, dwa temperamenty, jeden cel. Jak sądzicie co z tego wyniknie?


Powiem wam szczerze nie jestem fanką motywu "pod jednym dachem"mimo to, ta książka to dla mnie w głównej mierze"grampysunshine",a ten motyw wręcz ubóstwiam. To jak autorka rozwija wątek więz zarowno tych biologicznych, jak i adocyjnych czy przyjacielskich wzbudziło moj podziw. Chloe musla ze niemoze na nikogo liczyć, a z rodzicami adopcyjnymi miala dosc surową relację, wiec ten watek naprawiania więzi byl dla mnie wzruszający.Podoba mi się sposób, w jaki ukazana jest przeszłość głównych bohaterów, niema tu ubarwień, rzeczywistość nie jest na siłę wygładzana. Ich relacja też rozwija się w odpowiednim tempie, a całość okraszona jest doza humoru. Trudne relacje rodzicielskie, opieka zastępcza, te motywy, które znajdziecie w tej książce. To, co ujęło mnie w tej powieści to fakt, jak mocno podkreślana jest potrzeba terapii i przepracowanie dawnych traum.

Warren boryka się z niekontrolowanymi wybuchami agresji, Chloe maskuje swoje emocje i potrzeby, by przypodobać się otoczeniu. Dodajmy do tego brak zaufania i strach przed utratą, a mamy gotowy przepis na ... no właśnie na co? Mim wszystkich trudności ta dwójka tworzy swoją własną rzeczywistość i rodzinę której oboje pragneli.

Powiem tylko jedno, uwielbiam relacje Warrena i Chloe, czekam też na kolejną książkę autorki, bo styl, w jakim pisze dosłownie wciąga. Mam też tu happy end co tym bardziej mi się podoba, mam już dość smutnych zakończeń.