Zła Królowa recenzja



Uwielbiam brać udział w wyzwaniach czytelniczych, dzięki nim poznałam kilka wspaniałych autorek i zakochałam się w niejednej książce. Tym razem w moje ręce trafiła kolejna książka Holly Black. “Zła królowa” to pierwszy tom cyklu Elfy ziemi i powietrza, który wpasowuje się w gatunek fantastyki młodzieżowej. Wydaje mi się, że nie muszę przedstawiać Holly Black, na swoim rodzimym rynku jest bardzo znana, wydała ponad 30 powieści fantasy, zaś nas, czytelników z Polski podbiła dzięki serii Okrutny Książe. Ja również zauroczyłam się tą historią i z wielką przyjemnością zatopiłam się w kolejną, pełną świata elfów i magii. Moje półki uginają się już od książek z wydawnictwa Jaguar i coś czuję, że albo mnie ta półka zabije, albo mąż wyprowadzi mnie z domu razem z książkami, ponieważ okładka mimo tego, że jest minimalistyczna i zachowana w spokojnych kolorach to mnie zachwyciła i pewnie będę się rozglądać za swoimi własnymi egzemplarzami na półkę.

Główną bohaterką jest szesnastoletnia Kaye, która podąża ślepo za swoją matką. Jej matka ma swoje marzenie i nie ma zamiaru z niego zrezygnować ciągnie swoją nastoletnią córkę od knajpy do knajpy, od jednego chłopaka do kolejnego, aż w końcu trafiają obie znów do domu babci Kaye, która próbuje ukrócić koczownicze życie obu kobiet. New Jersey jest pełne krajobrazów przemysłowych i właśnie w jednej miejscówce, w której nasza bohaterka wraz z przyjaciółką z dzieciństwa daje się porwać wyobraźni, co wydaje się początkiem jej zagmatwanych i magicznych przygód. Na horyzoncie ukazuje się przystojny rycerz Dworu Termitów, którego uratowała przed śmiercią Kaye. Nie wie ona jeszcze, że to dopiero początek jej problemów, młoda dziewczyna zdaje się nie znać swojego prawdziwego pochodzenia ani tego, że jest pionkiem w potyczkach Jasnego i Ciemnego Dworu.

Pióro autorki jest dość przyjemne, książkę przeczytałam bardzo szybko i nie nudziłam się przy niej, lecz nie mogę powiedzieć, że mnie porwała do swojego świata. Książka jest wypełniona dialogami, dzięki czemu tak szybko się ją czytało, lecz nie jestem pewna czy był to dobry zabieg. Mam podobny problem z tą książką, jak z “Lasem na granicy światów’, mianowicie były momenty, które mi się dłużyły a właściwa akcja zaczęła się dopiero w drugiej połowie książki. Oczywiście nie porzucam tego cyklu, mam zamiar niedługo sięgnąć po kolejny tom, ponieważ autorka potrafi przywiązać czytelnika do swojej historii. Zakończenie było bardzo ciekawe i mam zamiar dowiedzieć się jak się potoczy dalsza historia Kaye i Roibena.

Wydaje mi się również, że historia może być mniej ciekawa, a co za tym idzie słabsza od Okrutnego księcia. Na razie nie chce wydawać opinii, ponieważ jeszcze dwa tomy przede mną, lecz już mogę stwierdzić, że emocje jakie próbowała zawrzeć w książce autorka są naprawdę ledwo odczuwalne, a jak już są wydają się nie na miejscu. Przemiana Kaye powinna być dla niej traumatyczna, a wydawało się jak by ją w ogóle nie obeszła. Tak samo postać Corny’ego jest dla bardzo dziwna, na samym początku autorka przedstawiła nam go jako postać mroczną, skrywającą wiele złych emocji w sobie, by później ukazać go jako nijakiego nerda, który jest w stanie rzucić wszystko dla zauroczenia, by na sam koniec znów pokazać tą mroczną stronę.