Dolina Kwiatów recenzja

Zimne, zlodowaciałe przestrzenie, wieczny lód, surowe warunki życia i niewielkie zaludnienie - tak wygląda kraj, politycznie przynależący do Danii, geograficznie bardziej do Kanady, społecznie i kulturowo niezależny, inny od reszty świata. Zamieszkujący Grenlandię Inuici są obywatelami duńskimi, ale w Kopenhadze traktowani są jak obywatele drugiej kategorii. Odróżnia ich wygląd, skośne oczy, inne zabarwienie skóry, akcent, przyzwyczajenie do innych warunków.
Niviaq Korneliussen w swojej powieści wpuszcza nas do zwyczajnej, grenlandzkiej rodziny, nie takiej widzianej oczami turysty czy reportera, ale prawdziwej, bez zakłamań i upiększeń. Jest kilka filarów, na których opiera się powieść "Dolina kwiatów." Najbardziej widocznym jest problem samobójstw młodych ludzi. W Internecie dostępna jest cała masa materiałów na ten temat. Życie na Grenlandii to w dużej mierze izolacja. Największe miasto i stolica Nuuk nie wystarcza młodym, ambitnych Grenlandczykom, którzy chcieliby podróżować, robić kariery.
Korneliussen pisze w pierwszej osobie, a jej powieść ma podłoże autobiograficzne. Główna bohaterka jest w związku homoseksualnym, który ma różne fazy intensywności. Cieniem wisi zawsze nad wszystkimi pamięć o tych, którzy odeszli zbyt wcześnie. Bohaterka odwiedza Dolinę Kwiatów, cmentarz położony na zachodnim wybrzeżu Grenlandii. Pięknie opisuje surową przyrodę.
W książce sporo jest bardzo dosadnych scen łóżkowych, na pewno więc ta pozycja nie może być polecana bardzo młodym nastolatkom. Korneliussen zatrzymuje się w kilku miejscach. Pozwala zobaczyć zwyczajne życie rodziny w Nuuk, takie jak w wielu innych krajach Europy Zachodniej. Wszystko zmienia się kiedy przenosi akcję do Tasiilaq, gdzie życie jest bardziej wymagające, istnieją trudności transportowe, a mieszkańcy żyją bardziej w zgodzie z rytmem ustalonym przez przodków niż w większym Nuuk.
Smutne i przygnębiające są sceny kiedy bohaterka wyjeżdża do Kopenhagi, gdzie zamierza studiować. Duńczycy nie są toleranycjni wobec Grenlandczyków, traktują ich protekcjonalnie, nie rozumieją i w większości nie sa zainteresowani bliższym poznaniem. Bardzo dobra, mocna, zapadająca w pamięć lektura.