W szponach recenzja

Książki Izabeli Janiszewskiej od jakiegoś czasu biorę w ciemno. Zauważyłam zresztą, że nie tylko ja. W mojej miejskiej bibliotece autorka ma wielu fanów, więc po jej nowości ustawiają się kolejki czytelników. Nie czytałam co prawda wszystkich jej książek, ale staram się czytać je na bieżąco, lecz obecnie wychodzi tak wiele nowych tytułów, że nie jestem w stanie nadgonić wszystkich czytelniczych zaległości...

W czerwcu 2019 roku Julia wraca z mężem z rocznicowej kolacji, wieczór zapowiadał się bardzo miło, lecz uciekając przed nadchodzącą burzą, Adam postanowił przejść do miejsca gdzie zaparkował samochód, jakimiś opustoszałymi o tej porze zaułkami. Gdy na drodze staje im zły człowiek, wszystko nabiera nieco innego wymiaru. Adam wdaje się w bójkę z bandytą i ginie. Żeby odciąć się od miejsca, gdzie wszystko przypomina jej Adama i zacząć życie od nowa, już jako wdowa, Julia wyprowadza się z synem z Warszawy do rodzinnej miejscowości męża...
Wszystko może wygląda z pozoru lepiej, lecz sześcioletni Beniamin zaczyna się niepokojąco dziwnie zachowywać. Twierdzi, że ma nowego przyjaciela, z którym bawi się w różne gry prowadzące do czyjejś śmierci. Dziwne jest, że nikt inny nie widzi tego przyjaciela. Czy chłopiec tylko sobie go wymyślił? Może i tak, lecz seria tragicznych zdarzeń powoduje, ze Julia zaczyna się naprawdę niepokoić. Nawiązuje znajomość z dawnymi przyjaciółmi męża. Jeden z nich jest znanym psychoterapeutą i kobieta prosi go o pomoc.

Drugi wątek toczy się w 1996 roku. Nastoletnia Helena zostaje brutalnie zgwałcona. Ojciec próbuje sam znaleźć sprawców i wymierzyć im sprawiedliwość, tym bardziej, że policja działa zbyt opieszale. Zrozpaczony mężczyzna, widząc jak zanika życie w jego córce, ponownie wpada w nałóg, zaczyna pić, z rozpaczy i niemocy...

Mniej więcej w tym samym czasie ktoś potrąca samochodem kilkuletnią Wiktorię, mimo udzielonej pomocy lekarskiej, dziewczynka umiera. Rodzice winą za jej śmierć obarczają nastoletniego syna, bo nie wrócił na czas do domu...
Czy to jednak wina nastolatka, ze ktoś potrącił jego siostrę i uciekł? Co wspólnego mają ze sobą te wydarzenia? Co lub kto je łączy? Dlaczego Julia tak dąży do poznania przyjaciół swojego męża? I czemu chce poznać ich wspomnienia z roku 1996?
Dlaczego jej tak na tym zależy? Kim jest przyjaciel Beniamina? I co tak właściwie dzieje się w życiu Julii i jej syna?

Gdy w książce są dwie perspektywy czasowe, to zazwyczaj łączę się ze sobą, więc od autora zależy czy dość spójnie je ze sobą połączy. Izabela Janiszewska potrafi bez zbędnego chaosu je poskładać i nieźle rozbudzić emocje w czytelniku i wrzucić go w wir intrygujących wydarzeń, które pochłania niemal bez tchu.

Polecam.