Matylda recenzja

28 lutego premierę miała najnowsza książka Anety Krasińskiej „Matylda. Droga ku przyszłości”. Tym razem autorka zabiera nas do Łodzi tuż po pierwszej wojnie światowej. Miasta, które stało się swoistym tyglem religijno – kulturalnym zamieszkiwanym przez kilka narodowości. Odradzający się kraj i miasto, które wstaje po upadku stanowią przejmującą kanwę tej powieści.

Rok 1918. Rodzina małej Matyldy to matka, trzej bracia i ojciec, który dopiero co wrócił z wojny. Nie jest już tym samym człowiekiem. Dwa lata w okopach sprawiły, że Antoni postarzał się fizycznie, a duchowo mocno podupadł. Powrót do rodzinnej wsi, niedawno dołączonej do administracji Łodzi, jest dla niego nadzieją na uleczenie wojennych ran. Liczna rodzina ma duże potrzeby, a praca na wsi stanowi nieustanny znój. Niebawem w progi domu Daszkowskich zakrada się śmierć. Nic nie będzie już takie samo. Matylda musi szybko dorosnąć i pomagać w ciężkiej pracy na roli. Dziewczynka kocha się uczyć i marzy o książkach. Czy dla dziecka wychowanego w małej, podupadłej wsi jest nadzieja na lepszy byt? Mimo trudnych doświadczeń Matylda nie rezygnuje ze swoich pasji i powoli, małymi krokami, zdobywa nauki. Świat, który obserwuje, tak inny od tego, który zna z dzieciństwa, fascynuje ją i przeraża jednocześnie. Czy Matyldzie uda się wyrwać z biedy i niedoli? Jaką cenę trzeba zapłacić za marzenia?

W swojej najnowszej powieści Aneta Krasińska niezwykle plastycznie nakreśla realia powojennej Polski. Wszechobecna bieda, lęk o to, co przyniesie jutro i walka o godny byt są ceną jaką trzeba zapłacić za dążenia do wolności. Łódź rozwija się jako miasto rzemieślnicze. Wyrastające jak grzyby po deszczu zakłady włókniarskie i tkackie dają pracę tysiącom ludzi, ale także przyczyniają się do zanieczyszczenia środowiska i występowania licznych chorób. Tu stykają się różne kultury, którym przyszło egzystować wspólnie. Polacy, Żydzi, Rosjanie i Niemcy funkcjoują razem w ciągle rozrastającym się mieście. Nie dla wszystkich jest to ziemia obiecana i nie każdy chce tu żyć. Powojenna zawierucha zmusza ludzi do koegzystencji, która nie zawsze kończy się dobrze. Życie na wsi różni od życia w mieście dosłownie wszystko. Zdaje się jakoby były to dwa różne światy. Szybko rosnące miasto odbiera tereny wiejskie i zagrabia ludność, która szuka szansy na lepsze życie w powstających fabrykach. Ci, którzy zostali na wsi wiodą życie oparte na ciężkiej pracy, znoju codzienności i walce o byt. To właśnie w takiej rzeczywistości wychowuje się Matylda. Dziewczynka od małego zmuszona do pracy w polu i obejściu, prowadząca dom i opiekująca się rodzeństwem. Zdawać się może, że dla dziecka takiego jak ona nie ma nadziei na odmianę losu. A jednak w jej życiu pojawia się szansa, gdy poznaje pewną starszą, dystyngowaną Niemkę i zostaje jej opiekunką. Różnica wychowania, kultury, dwóch różnych światów wspaniale jest w tej książce ukazana. Krasińska kreśli bardzo sugestywne obrazy. Z dużym rozmachem opisuje realia życia w okresie międzywojennym. Codzienność funkcjonowania na wsi ukazana jest bardzo szczegółowo. Autorce udało się napisać książkę, która zarówno wiernie oddaje charakter epoki jak i ludzi, którzy wtedy żyli. Zachodzące wokół zmiany, sytuacja polityczna i gospodarcza kraju opisane są bardzo poruszająco. Czuć ducha tamtych lat. Aneta Krasińska niezwykle dba o detale i z dużą przenikliwością i delikatnością porusza się w sferze uczuciowości. „Matylda. Droga ku przyszłości” opowiedziana jest pięknym językiem, z wyczuciem charakterów postaci i targających nimi rozterek. Bardzo się pisarce ta powieść udała.

„Matylda...” to książka obyczajowa z mocno zarysowanym tłem historycznym. Wyróżnia się na tle powieści gatunkowych. Krasińska sprawnie operuje słowem. Pisze lekko, ale z dużym natężeniem emocjonalnym. Jej bohaterowie są żywi, targające nimi emocje prawdziwe, a rys historyczny niezwykle dopracowany. Bardzo dobrze czyta się tę powieść. Czytelnik wnika w nią całkowicie. Śledzimy losy Matyldy, współodczuwamy z nią, a wydarzenia, które jej dotykają często są nam bardzo bliskie. Autorka potrafi świetnie budować postaci i sprawiać, że ich losy są nam bliskie. Siadając do tej książki spodziewałam się historii, która będzie wzruszająca i barwnie napisana, ale autorka zaskoczyła mnie tym jak wiernie oddała realia. Widoczne jest to, że wykonała ogromną pracę przy pisaniu tej powieści. Imponujące jest to, że kreślone jej ręką postaci i wydarzenia są tak bardzo prawdziwe. Losy rodziny Daszkowskich, to zapewne historia wielu ówczesnych ludzi. W powieści Krasińskiej ci bohaterowie ożywają, by sto lat później ukazać nam jak wyglądało ich życie.

Akcja „Matyldy...” toczy się w latach 1918-1926. Dla Polski to okres odbudowy, ale i niepewny czas, w którym widmo wojny wciąż pozostaje żywe, a narodowe lęki nie zostały pogrzebane. Przeszłość i przyszłość przeplatają się w tej opowieści, a rzuceni w wir życia bohaterowie walczą o swój mały los na tle wielkiej historii. Przepiękna powieść, która uczy nas tego, że marzenia nigdy nie umierają. Opowieść o rodzinie, dążeniu do realizacji swoich pragnień i szukaniu nowych dróg. Silnie działająca na emocje. Chwilami poruszająco smutna, ale dająca ogrom nadziei. Napisana z solidnym przygotowaniem historycznym książka o wartościach, które aktualne są do dziś. Bardzo plastyczne opisy, realistyczni bohaterowie i odradzająca się Polska w tle. Aneta Krasińska pięknie spięła obyczajową opowieść na tle historii. I Łódź, która jest jedną z głównych bohaterek tej książki. Brudna, zadymiona, ale i piękna i wciąż rosnąca w siłę. Bardzo polecam tę powieść. To jedna z najbardziej udanych powieści obyczajowych jakie kiedykolwiek czytałam. Diabeł piekielnie poleca.