Stwór recenzja

 Trudno jest nazwać "Stwora" pełnokrwistym horrorem. Przede wszystkim brakuje jakiegoś szczególnego napięcia, oczekiwania na sytuację grozy. Lekki klimat horroru buduje głównie tło, w oparciu o nieludzkie wycie i przeczucia niektórych bohaterów, że idealne otoczenie nie jest prawdziwą rzeczywistością.
 W dużej mierze słabym punktem lektury może okazać się jej przewidywalność. Od początku, gdy tylko wraz z bohaterami przeniesiemy się do Silverdale akcja zmierza w jednym kierunku - katastrofy związanej z eksperymentami na ludzkich organizmach. Właściwie to wszystko jest nam wiadome po zetknięciu z okładką. A skoro zostaliśmy "oświeceni" zanim przystąpiliśmy do lektury, to jedynie na co w takich okolicznościach można liczyć, to emocje związane z prowadzeniem nas przez korytarze wyobraźni Saula. 

 Dobrze odebrałam sam sposób pisania historii, prowadzenia niewymuszonych dialogów oraz ról jakie przyszło odegrać poszczególnym bohaterom i przeistaczania się, nie tyle fizycznie, co w wymiarze osobowościowym. Jednak nic szczególnego nie zmrozi nas podczas lektury, nie poczujemy dreszczu. Będzie nam za to towarzyszyć myśl, że oto kolejny raz mamy dowód na to jak duże firmy żerują na ludziach sprytnie posługując się manipulacją, by osiągnąć maksymalne korzyści ze współpracy z podwładnymi. I mimo, iż "Stwór" to w sumie nic takiego, to jednak pewien umiar w opisach zdarzeń powoduje, iż całość nie pretenduje do kiczu. Nawet człowiek, który się zezwierzęca może zachować ludzkie cechy, tak samo, jak ten z wyglądu bardzo ludzki, o rozwiniętym umyśle naukowca może być niczym innym, jak zezwierzęconym organizmem, nie baczącym ani na etykę, ani na uczucia innych.