Zew krwi recenzja

Książkę przeczytałam dzięki Klubowi Recenzenta.

Od dawna miałam ochotę sięgnąć po książki Jacka London 'a.
Pamiętam, że kiedyś widziałam kilka książek jego autorstwa u babci na półce. Jednak nie miałam okazji sięgnąć po nie, tak jak kiedyś poPollyannę.
Dlatego też chciałam zapoznać się z jego historiami, ponieważ jest to nazwisko, które pamiętam z półek bibliotek. Jego utwory kojarzyły mi się zawsze z literaturą podobną właśnie do Pollyanny, Czarnych stóp, Małej księżniczki. Teraz po przeczytaniu książki mam zupełnie inne ważnienie. Ta historia kojarzy mi się z Lampo Romana Pisarskiego, czyli z książką, którą czytałam dość dawno, bo w szkole podstawowej i pamiętam ją do dziś. Czy tak będzie z powieścią London' a?
Niestety nie.

Powieść opisuje losy Bucka, psa który jest mieszańcem - bernardyna i owczarka szkockiego. Bohater wychowywał się na wsi, pewnego dnia zostaje mimo woli sprzedany i zabrany daleko od swojej rodziny. Czytelnik towarzyszy mu w jego przygodach, obserwuje jak Buck adaptuje się do nowych warunków życia, jak z domowego pupila staje się potężnym przewodnikiem watahy. London pokazuje jak psi bohater pomimo przeciwności nie poddaje się.

Jest to powieść, w której możemy znaleźć mocny i mądry przekaz. Mnie jednak ona nie przekonała. Fabularna strona książki jest dla mnie dość ciężka i chociaż możemy w tym znaleźć analogię do ludzkiego życia. Do trudów jakie nam towarzyszą, mnie nie kupuje. I dziwi mnie to, że ta historia jest jedną z lektur szkolnych (o ile nic się nie zmieniło).

Wydaje mi się, że są książki o podobnych tematach, ale napisane z większą lekkością i finezją, które mogą dzieci i młodzież zainteresować bardziej taką tematyką i sięganiem po książki. Np. Pax czy Mały książę.

Mój odbiór książki może wynikać również z tego, że wyrosłam z takich historii i być może nie odczytałam w niej tego, co autor chciał przekazać. Może mnie (na pozycjach, które wcześniej wspomniałam) repertuar takich powieści już dawno się skończył i nie mam potrzeby sięgać po takie powieści. Jednak dam Londonowi jeszcze jedną szansę i sięgnę do innej jego powieści.