Potęga zemsty recenzja

To już trzeci tom cyklu zatytułowanego "Furia Wikingów". Moje trzecie udane spotkanie z twórczością Autora. Chyba mogę od razu przyznać, że (póki co) ta część wciągnęła mnie najbardziej.

Tytułowa zemsta jest głównym wątkiem całej historii. Po śmierci jednej z najważniejszych postaci (mowa o tomie drugim), przychodzi czas na wymierzenie kary. Ząb za ząb... Jedyną możliwą formą zapłaty za śmierć jest śmierć. Młodzi Wikingowie targani emocjami i zaślepieni żądza zemsty, nie będą się powstrzymywać, a wiadomo, że chłopaków stać na wszystko. Zwłaszcza Bezkostnego. Jednak nie zawsze wszystko musi iść po ich myśli. Co, jesli przyjaciele okaże się wrogiem? Tak, zdrada i tajemnice towarzyszą czytelnikowi do samego końca.

W tej książce czeka Was wiele stoczonych walk. Bardzo krwawych, dosadnie opisanych. Emocje aż kipią spomiędzy stron. Można poczuć się, jak obserwator, który stoi na oddalonym wzgórzu i przygląda się każdej bitwie.
"Potęga zemsty" przynosi czytelnikowi nowych bohaterów, a co za tym idzie - pojawia się też "nowa broń". Ci, którzy oglądali serial Vikingowie, na pewno kojarzą ogień, który mógł dać moc każdemu. Ogień, który był niszczycielskim źródłem. Tego właśnie potrzebował Ivar. No właśnie, Ivar po raz kolejny widziany oczami czytelnika, jako największy, najsprytniejszy wojownik. Dalej nie można mu tego ująć, a jak pamiętacie (lub nie) uwielbiam tego Łobuza 😅

Książka jest bardzo ciekawym źródłem zwrotów akcji, obrzędów prowadzonych przez Danów oraz opisów walk. Mogę Wam nawet zdradzić mały sekret - w tej części Autor zabiera nas nawet na arenę (na samo wspomnienie znów mam ciarki). Również wtedy nie szczędzi nam on szczegółowych opisów, a pewnie większość z Was wie, jak wyglądają takie walki. Poza brutalnością wojenną, pojawił się kilkukrotnie wątek gwałtu. Wiem, że nie każdemu się to spodoba, jednak należy pamiętać, że w tamtych czasach tak to niestety wyglądało.

"Potęga zemsty" to historia wielowątkowa, jednak Daniel rozpisuje wszystko na tyle przejrzyście (rozdziały są też bardzo krótkie), że nie ma opcji, aby się w niej zgubić. Wszystko czyta się szybko, z pełnym zrozumieniem no i tym najważniejszym - emocjami.