Należysz do mnie recenzja

Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Karen Rose. Jestem zaskoczona, bo nie nastawiałam się na powieść kryminalną w połączeniu z romansem. I chociaż sama historia jest dobra, to pisarka niestety zbyt dużą uwagę skupiła na relacjach łączących dwójkę, zakochanych bohaterów. 

Porywa, torturuje, wypala litery i wycina serca…. na końcu zabija. Układa listę ofiar, domaga się zemsty na ludziach, którzy zrujnowali jego rodzinę. Czas nie gra roli, nie ma znaczenia, jak dawno temu został skrzywdzony. Więc układa plan, a w nim znajduje się ona – patolog sądowy Lucy Trask. Znajduje ich ciała, odpakowuje prezenty od psychopaty i współpracuje z policją. Lucy skrywa wiele tajemnic i zabójca, który śledzi każdy jej krok nie zawaha się, by to wykorzystać. Kim on jest? Dlaczego się mści? Detektywi J.D Fizpatrick i Stevie Mazzetti będą musieli szybko go odnaleźć, bo czas odgrywa olbrzymią rolę.

Główna bohaterka Lucy była tak denerwująca, że trudno było mi o niej czytać. Trzęsąca się galareta, wiecznie niezdecydowana i do tego skretyniała, niczym jakaś bohaterka z wyimaginowanego romansu „mglistych wzgórz”. Szukała ideału, którego nie ma! Dorosła kobieta z mentalnością małolaty. Wnerwiało mnie jej niezdecydowanie, jak i świętoszkowatość. Ogółem - ona.

Zabójcy można było się domyślić, więc nie byłam zaskoczona, tym bardziej, że od samego początku podejrzewałam tę osobę. Powieść pomimo romantycznego bełkotu jest dobrze napisana, nie brakuje w niej akcji i wyraźnego motywu zabójcy; i co ważniejsze mamy zakończenie z prawdziwego zdarzenia. Na szczęście Karen Rose nie była jedną z tych pisarek, która „kazała domyślić się” czytelnikowi zakończenia historii.