Napraw mnie recenzja

"Napraw mnie" to kontynuacja książki "Zniszcz mnie" pani Anny Langer.

Chwytając za Napraw mnie, miałam dużo obaw, gdyż pierwsza część nie trafiła do mnie. Nie mój styl. Nie lubię wewnętrznych monologów bohaterów, które ciągną się jak flaki z olejem przez 2 strony, a totalnie nic nie wnoszą do całości. Do tego bohaterowie, którzy są rozchwiani emocjonalnie, i masz ochotę wstrząsnąć nimi nie raz nie dwa.

Jednakże, moje zdziwienie było większe, gdyż po jakiś 80 stronach "Napraw mnie" , coś zaskoczyło, jak by autorka trochę zmieniła podejście. Mimo monotonnego początku, później już było tylko lepiej. Zaczęło się w końcu coś dziać.

Trzeba nadmienić, by aby czytać tom 2 to jest tutaj obowiązkowa znajomość 1 części. Inaczej nie załapiemy co i jak.

Netlflix, żelki Haribo oraz załamanie Amy tuż po tym jak Barry wyjechał i ich ścieżki rozeszły sie,tak kończymy i zaczynamy książkę. Niestety nasza bohaterka rzuciła się w wir imprezowania i niestety, ktoś bardzo chciał, by Barry myślał, że Amy jest pierwszą lepsza dziewczyną, która notabene ląduje w łóżku jego najlepszego przyjaciela.

Komu wierzyć? Dziewczynie, która zna kilka miesięcy czy przyjacielowi, którego zna od dzieciństwa? Niestety Baryy nie widzi i nie rozumie wszystkiego, jak by był zahipnotyzowany.

Nasi bohaterowie znowu wpadają na siebie podczas pracy w jednej z agencji reklamowej. Ich ścieżki znowu się łącza, ale czy wystarczy siły, by porozmawiać i wyjaśnić sobie wszystko? Było dużo słownych i nie słownych przepychanek w pokoju ksero. Ich przyjaźń i uczucie zostanie wystawione na próbę, którą albo przetrwają albo nie. Do tego Rick, który zaserwował Barremu całkiem ciekawe fotografie, które wszystko zniszczyły,czy i zniszczą wszystko inne?

Zdecydowanie autorka trafiła do mnie i tak jak sceptycznie podchodziłam do tej części, tak nie zawiodłam się jak po 1. Dostajemy tutaj bardziej dojrzałych bohaterów, więcej akcji, mniej wewnętrznych monologów, które nic nie wnoszą (mnie one po prostu nie bawiły, wręcz się przy nich męczyłam)oczywiście nie brakuje ślimaków ślimaków i jeszcze wiecej ślimaków, tak zdecydowanie to punkt charakterystyczny, choć nie ukrywajmy momentami również może męczyć.

Na zakończenie autorka funduje nam otwarte drzwi, i nie wiem czy już rzucać książka czy wziąć to na chłodno? Czysto teoretycznie można zostawić tak jak jest i dopisać w swojej głowie historie dalej, ale myślę, że możemy spodziewać się i 3 tomu kontynuacji losów Barrego i Amy.

Dodam jeszcze że końcówka jest rodem z książki "Otwórz oczy" A. Sinickiej, co do końca mi się nie podobało, gdyż można by rzec, że pani Langer trochę się tu wzorowała. Miało być łał i było, choć nie do końca spodziewałam się takiej formy zakończenia.

Niemniej jednak książkę oceniam na dobrą, lekka i zdecydowanie dla młodszych czytelników.

"Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"