Żebrząc o śmierć recenzja

Miasto Cork nawiedza plaga przestępstw wobec której tamtejsi policjanci wydają się być bezradni. Na ulicach w tajemniczych okolicznościach giną bezdomni, których śmierć następuje w wyniku wwiercenia się w ich głowy wiertarki. Czy brutalne morderstwa są dziełem bezwzględnego, seryjnego mordercy działającego w pojedynkę czy może są następstwem walk pomiędzy gangami cudzoziemców?

Kolejna książka z cyklu z Katheleen Maguire podobnie jak poprzednie bogata jest w rozmaite wątki, które poruszają odrębne problemy, ale mają element wspólny – ludzkie bestialstwo. Oprócz martwych bezdomnych pojawi się także Briana, ratowniczka medyczna, która zamiast nieść pomoc swoim pacjentom przynosi im przedwczesną śmierć. Swoje prywatne „śledztwo” przeprowadzi także narzeczony Katie, który na własną rękę będzie chciał zdemaskować nielegalną hodowlę psów i pociągnąć do odpowiedzialności jej właścicielki.

Zagadki o podłożu kryminalnym są intrygujące, ale niedopracowane. Można byłoby powiedzieć, że funkcjonariuszom wszystko wymyka się spod kontroli, ale oni tej kontroli nie mają nad niczym. Błądzą po omacku jak dzieci we mgle, nie posuwając się w swoich działaniach ani trochę do przodu. W mieście panuje spustoszenie i bezprawie, a obecność detektywów niczego nie zmienia.

Graham Masterton ma w zwyczaju szokować czytelników, ale i czasem miewa skłonności do czynienia tego w przekombinowany sposób. Niestety, ale i w tej pozycji te ciągoty dały o sobie znać. Sam obraz Cork jako miasta, w którym władze sprawują wynaturzeni i pozbawieni skrupułów przestępcy był dość odklejony od rzeczywistości, żeby nie powiedzieć karykaturalny. Ale to nic w porównaniu do zakończenia książki, które było zwyczajnie popieprzone. Trudno o subtelność, kiedy wytrwale brnie się przez kilkaset stron książki, a na deser otrzymuje się coś tak bezsensownego. Brak pomysłu na sfinalizowanie akcji czy szukanie punktu absurdu, którego czytelnik już nie da rady strawić? Nie wiem, które z powyższych skłoniło autora do takiego rozwiązania fabuły, ale być może rozjaśni mi to kolejna część cyklu, po którą mimo chwilowego niesmaku sięgnę.