Podchody recenzja

„Podchody” najnowsza książka ze stajni Wydawnictwa LeTra to opowieść o Józce, która zostaje oddelegowana na miesiąc do pracy we włoskim wydawnictwie. Przylatuje do małej, nieturystycznej miejscowości, gdzie czuje, że będzie… nudno. Szybko okazuje się, że to było bardzo mylne przekonanie. Pewnego dnia Józka otrzymuje tajemniczą kopertę z… zagadką. Jej rozwiązanie doprowadza ją i jej nowych znajomych do kolejnej zagadki, a rozwiązanie kolejnej do kolejnej. Zanim się wszyscy obejrzeliśmy, byliśmy już mocno zaangażowani w grę, której staliśmy się mimochodem najważniejszymi uczestnikami. Do czego to nas doprowadziło? Sięgnij po książkę i daj się ponieść grze…

Ze szczerą ciekawością zajrzałem do tej książki. Ciekawiła mnie. Pobudzała wyobraźnię. Intrygowała. Okładka do mnie przemawiała – las w tle przyciągał. Autorka zaprosiła mnie do malowniczej Italii - przeplatała zagadkę kryminalną wątkami związanymi z tradycją i historią tego regionu Włoch. Bardzo mi się to podobało. Dzięki temu ta książka stała się dla mnie nie tylko przedmiotem czytelniczej zabawy czy relaksu, ale także elementem nauki/zdobywania wiedzy.

Były tutaj momenty, kiedy zamierałem. Stawałem jak wryty. A serce zaczynało walić jak oszalałe. Zatrzymywałem się wtedy oszołomiony. Potrzebowałem czasu, by uspokoić się i odzyskać równowagę. By ponownie ruszyć w drogę śladami Vanessy. Powolnym krokiem, ale stanowczo.

Autorka świetnie ograła wątek gry plenerowej jaką są podchody wplątując ją w zagadkę kryminalną. Tutaj każdy szczegół ma znaczenie. Czytając musiałem się skupiać, by niczego nie przegapić. Czytałem i notowałem. Zapisywałem i porównywałem. Zaznaczałem sobie na mapie miejsca, do których będę chciał zajrzeć odwiedzając Kalabrię.

W powieści pojawia się kilka bohaterek i kilkoro bohaterów. Są różnorodni, z włoskim temperamentem, kolorowi, ciekawi. Wnoszą do powieści koloryt południowców, przez co książkę czyta się szybko i z zaciekawieniem.

Zakończenie. Hmm. Tutaj mam pewien kłopot. Liczyłem na zakończenie z przytupem. Po włosku. Choć dostałem odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, to nie takiego zakończenia się spodziewałem w wątku obyczajowym – liczyłem na coś więcej, dalej...

Mimo tego małego zgrzytu na koniec to polecam tę książkę każdej i każdemu. Dajcie się porwać przepięknym opisom kalabryjskiej ziemi. Rozsmakujcie się w kryminalnej zagadce doprawionej szczyptą pikanterii tajemnic z przeszłości, polanej sosem ludzkich kłamstw. Na koniec popijcie mocnym espresso z nutą romantycznej przygody.