Pochwała cierpliwości recenzja

Cierpliwość stanowi złożoną umiejętność, która u każdego człowieka podszyta jest innymi warstwami, różnorodnymi tworzącymi i wzmacniającymi ją materiałami. Francuski ksiądz Ludovic Frere, w swojej skromnej pod względem liczby stron, ale za to o wielkiej treści książce zatytułowanej „Pochwała cierpliwości”, omawia cierpliwość w kontekście współczesności. W pierwszej kolejności bierze na tapet prostą historię o niecierpliwieniu się w kolejce w supermarkecie. Z tego typu sytuacją może utożsamiać się każdy członek naszego kręgu kulturowego, nawet jeśli z początku wywróci oczami. Nie da się ukryć, że już samo przywoływanie w pamięci sytuacji, gdy wydarzenia przy kasie sklepowej potoczyły się nie po naszej myśli, sprawia, że krew się w żyłach gotuje. Czy jest sens się emocjonować czymś tak prozaicznym?

Z całej książki Ludovica Frere, najbardziej zapadło mi w pamięć omówienie znaczeń dwóch greckich słów „chronos” i „kairos”, które dosłownie tłumaczy się jako „czas”. Zupełnie jak w znanym powiedzonku „Są ludzie i ludzie.”, tak jest i w tym przypadku. Chronos to po prostu czas mierzony przez zegary. Z kolei kairos oznacza czas niezwykły, to chwila, którą chwyta się nim przeminie, spożytkowany moment. Autor „Pochwały cierpliwości” zmierza ku inspirowaniu swoich czytelników do praktykowania pozytywnej cierpliwości. Zachęca, aby nie popadać w stany bierności i nudy, niekorzystnie, a bezpośrednio kojarzących się z oczekiwaniem. Jednym z kluczy do wypracowania korzystnej postawy cierpliwości wg Frere, jest niewielki talent, ale połączony z wytrwałością. Z samymi zdolnościami niewiele można zdziałać, jeśli nie łączą się z konsekwencją działań.

Ludovic Frere dzieli się drogowskazami i anegdotami skłaniającymi do refleksji w kontekście cierpliwości, które pochodzą w pierwszej kolejności z Biblii oraz od najważniejszych głów Kościoła m.in. papieży Franciszka i Jana Pawła II, ale również od skromnych kobiet. Jedną z nich jest nawiązanie do historii Francoise Lefevre, matki chłopca z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. To właśnie ta historia wywarła na mnie największe wrażenie, mimo, że w książce znalazło się wiele innych, bliższych codzienności większości z nas.

„Pochwała cierpliwości” zdecydowanie nie jest książką do przeczytania tylko raz. Warto do niej wracać, jednocześnie za każdym razem weryfikując swoje własne postępy w zakresie zdrowej, pozytywnej cierpliwości.