What Beauty There Is recenzja

„What Beauty There is" Cory Anderson to książka, w której dorośli nie spełnili się w swoich rolach opiekunów i zdecydowali się podążać ścieżka przestępstw i strachu. Nie wiemy, co ich skłoniło do takich działań, bo autorka uczyniła głównymi bohaterami trójkę dzieci, którzy z kolei muszą się mierzyć z konsekwencjami ich działań i niedokończonych porachunków. Osiemnastoletni Jack z dnia na dzień musi się zaopiekować młodszym bratem. Niepokoi go widmo opieki społecznej, która mogłaby ich rozdzielić, dlatego podejmuje decyzję odnalezienia pieniędzy, które ukrył ich ojciec, zanim trafił do więzienia. Tym samym zwraca na siebie uwagę niebezpiecznych ludzi, z którymi ich rodzina ma niewyjaśnione sprawy. Ava w życiu dwójki braci pojawia się w dość niespodziewanej roli Dziewczyna, której kiedyś pomógł w szkole, skrywa swoje własne demony. Od pierwszych stron czuć, że to mroczna i brutalna powieść, która z każdą kolejną stroną intryguje coraz bardziej.

Młodzi bohaterowie pochodzą z dysfunkcyjnych rodzin. Same dorosłe postacie, które pełnia kluczowe role nie są wzorami do naśladowania, wręcz przeciwnie. Drugoplanowi bohaterowie nie wyróżniają się niczym, pełnią im tylko przypisane role. Są jak biała kartka papieru. W tym przypadku nie ma to dużego znaczenia i nie jest to zarzut, ponieważ autorka przede wszystkim skupiła się na głównych bohaterach, którzy są ciekawi.

Jack to chłopak, który podobnie jak Ava skrywa swoje prawdziwe emocje, jest nieufny i osamotniony, a przy tym bardzo błyskotliwy.

Ava wydaję się najciekawszą postacią. Jej okres dorastania był bardzo trudny przez środowisko, w którym się wychowywała. Z początkowo autorka sugeruje pewne wydarzenia, ale z każdą kolejną stroną czytelnik tylko utwierdza się w swoich przypuszczeniach.

Główny bohater za wszelką cenę chce chronić Matty"ego swojego młodszego bratu. Niewinnego chłopca, który nie do końca zdaje sobie z powagi wydarzeń, które się wokół niego dzieją.

Na początku czytając książkę „What Beauty There is" Cory Anderson czułam pełny dysonans, bo miałam w ręku książkę, zaklasyfikowaną jako Young Adult, która jest szeroką kategorią. Docelowo kierowana jest do osób w wieku 12-18. Ja zdecydowanie tę książkę poleciłabym starszej młodzieży 14/16 +.

Powieść Anderson łączy w sobie kilka gatunków. Jest thrillerem, ale także ma elementy powieści przygodowej i psychologicznej, jednak nie są one, zauważalne od razu.

Niewątpliwie autorka ma talent do budowania niepokojącego klimatu, a wykorzystuje do tego naturę i mroźny klimat oraz góry, które tylko potęgują niektóre emocje, przede wszystkim strach. To książka, która jest dość brutalna, a zarazem piękna za sprawą lirycznego języka.

W warstwie językowej zachodzi duża rozbieżność. Z jednej strony w tej powieści mamy bardzo obrazowe i emocjonalne sceny przemocy oraz natury wypełnione środkami stylistycznymi, a z drugiej niektóre zdania były zdawkowe. Krótkie i zwięzłe dialogi w pewnym sensie oddają charaktery bohaterów, ale jednak miałam wrażenie, że są za proste. Czasami brzmiały zbyt nijako. Od słów autorki bardzo często bije smutek, brakuje w nich nadziei.

Choć wydarzenie w „What Beauty There is" dzieją się szybko i w ciągu paru chwil sytuacja bohaterów może się diametralnie zmienić, to tempo akcji jest wolniejsze niż zakładałam, że będzie. Fabuła wciąga, a autorka zgrabnie buduje napięcie. Nastrojowości książce dodają wspomnienia bohaterki i jej przemyślenia. Za ich sprawą czytelnik może się poczuć częścią tej historii.

Powieść Cory Anderson ma otwarte zakończenie i kilka niedokończonych wątków. Przyznaję, że z głównymi bohaterami spędziłabym trochę dużej czasu. W samej powieści występują dwie osie czasowe, autorka dość chaotycznie je wprowadza.

„What Beauty There is" to książka o złamanych dzieciach, które próbują przetrwać za wszelką cenę. Biorąc od życia wszystko, co im dało, a w tym przypadku jest to bagaż trudnych, a nawet przerażających doświadczeń. Czy odważycie się poznać ich historię? Ja z mojej strony polecam.