Czego ci nie mówię recenzja

Czego ci nie mówię to lektura młodzieżowa, ale jak na ten gatunek jest ona dosyć ciężka. Porusza trudne tematy, z którymi muszą zmagać nastolatkowie. Sporo w tej historii cierpienia, braku chęci do życia oraz braku zrozumienia.

OLIVIA, CARA i MEHREEN – trzy zwykłe dziewczyny, każda inna. Trzy dziewczyny, które postanowiły popełnić samobójstwo. Żadna nie ma tyle odwagi, by zrobić to samodzielnie, dlatego logują się na stronie MementoMori.com i zostawiają informację o poszukiwaniu partnera do samobójstwa, a algorytm strony dokonuje wyboru. W ten sposób się poznają.

1. Imię i nazwisko
2. Wiek
3. Miejsce zamieszkania
4. Dlaczego chcesz umrzeć?
Wydaje ci się, że wiesz, co będzie dalej?
Że twórcy Memento.Mori tak pokierują dziewczętami, żeby odwieść je od dramatycznego kroku?
Albo wyślą do ich domów terapeutów, którzy pomogą wszystkim uporać się z problemami?
Albo skontaktują się z ich rodzicami, żeby ostrzec, co planują dziewczyny?
No cóż. To nie jest prosta historia z przewidywalnym finałem.
Dlatego warto ją przeczytać. A nawet trzeba.

Czego ci nie mówię to opowieść o samotności i strachu przed podzieleniem się z innymi swoimi problemami. Trzy główne bohaterki tej powieści to nastolatki, które wiele w życiu wycierpiały. Mahreen to dziewczyna pochodzą z bardzo religijnej islamskiej rodziny. Samookalecza się, a ból jest dla niej czymś, co przynosi ulgę. Olivia jest molestowana przez partnera swojej matki. Wstydzi się o tym powiedzieć komukolwiek. To właśnie rozdziały z jej perspektywy były dla mnie najbardziej nacechowane emocjami. Autorka zastosowała w nim różne style czcionek, pogrubienie, kursywę, różny rozmiar tekstu. Przez to naprawdę można poczuć, jak czuje się nastolatka. Trzecią bohaterką jest Cara, która po wypadku jest sparaliżowana od pasa w dół. W tym samym wypadku ginie jej ojciec, o co dziewczyna się obwinia. Z pozoru nic ich nie łączy, ale z czasem, mimo przeciwieństw, zaprzyjaźniają się ze sobą. Poznają się za pomocą serwisu Memento Mori, który na podstawie algorytmu typuje trzy pasujące do siebie dziewczyny, które wspólnie mają popełnić samobójstwo. Wkrótce jednak postanawiają one zrezygnować ze swoich planów i żyć dalej. Ale czy aplikacja na to pozwoli?

Historia jest dosyć ciężka – przepełniona bólem i nadszarpniętą psychiką. Porusza tematy, o których nie mówi się głośno – depresję, stany lękowe, samobójstwo, samookaleczania, śmierć i wykorzystywanie seksualne. Te problemy przerastają dziewczyny i jedyne rozwiązanie, jakie widzą to samobójstwo. Czego ci nie mówię to powieść bardzo depresyjna, ale jednocześnie dająca nadzieję na lepsze jutro. Pełno w niej skrajnych emocji. Autorka bardzo realistycznie oddała też tradycje i zwyczaje, jakie panują w islamie i zwraca uwagę na to, że religia nie uznaje zaburzeń psychicznych, co powoduje, że takie osoby skrywają w sobie swoje problemy, co tylko nieuchronnie prowadzi do katastrofy.

Na końcu książki możecie znaleźć numery telefonów do organizacji, które zajmują się pomaganiem osobom z problemami m.in. Młodzieżowy Telefon Zaufania czy też Fundacja Dajemy Dzieciom siłę.