Czego ci nie mówię recenzja

Olivia, Cara, Mehreen trzy dziewczyny, które postanawiają podjąć tą samą decyzję. Młode osoby, które przecież nie powinny o tym myśleć, nie powinny mieć problemów większych niż nauka i szkolne dramaty. A jednak... Olivia musi mieszkać ze swoim oprawcą pod jednym dachem. Codziennie ukrywa swój strach, poczucie strachu i wstydu. Udaje grzeczną córkę by nikt się nie domyślił. Cara na skutek nieoczekiwanego przypadku traci ojca, a sama ląduje na wózku inwalidzkim. Straciła przyjaciół, a mama ciągle ją kontroluje i układa za nią życie. Mehreen jest muzułmanką i ma depresję, tylko że w jej wierze takie pojęcie nie istnieje. Nie ma komu się zmierzyć, a Chaos miesza jej mocno w głowie. Dziewczyny logują się na stronę MementoMori, która ma im znaleźć partnera do popełnienia samobójstwa. I tak losy tych młodych osób się przeplatają...

Nawet nie wiecie jak długo zbierałam się psychicznie do napisania recenzji tej książki. Ona mną kompletnie wstrząsnęła i nie umiałam zebrać słów, by cokolwiek o niej powiedzieć. To zdecydowanie nie jest powieść dla osób o słabych nerwach lub kogoś kto miał jakieś problemy psychiczne. Ona zabierze Was w kompletnie inny wymiar bólu, strachu i bezradności. Sprawi, że nie będziecie mogli myśleć o niczym innym i będziecie zastanawiać się, czy sami nie przegapiliśmy sygnałów Nam wysyłanych.

Ta powieść to taki mocny strzał w głowę. Po raz pierwszy chyba miałam taką sytuację, że lektura o tej tematyce sprawiła, że tak wczułam się w te postacie, że razem z nimi wszystko przeżywałam. Gdy strona internetowa podawała dziewczynom zadania, to ja zastanawiałam się razem z nimi co sama bym wybrała, co napisała i jak się zachowała. To było przerażające, gdy sobie to uświadomiłam.

Bohaterki są bardzo różne od siebie i to sprawia, że każdy może polubić kogoś innego. Każda ma inne powody, przez które chce zakończyć swoje życie. Może zabrzmi to dziwnie, ale rozumiałam je aż za dobrze. Wiedziałam co posunęło je do tak drastycznego kroku i też podziwiałam za decyzje, które później podejmowały. To młode kobiety, które musiały przejść naprawdę wiele i codziennie chować w sobie wielki ból.

Sama autorka wspomina, że napisała tą książkę dla osób, które borykają się codziennie z takim Chaosem i by książki pomogły im zrozumieć, że nie są sami i zawsze znajdzie się sposób, by odnaleźć pomoc. Każdy musi przejść taką walkę, ale nie jest z tym sam i wystarczy czasem o tym powiedzieć, by mogło stać się coś dobrego. Autorka napisała książkę młodzieżową i świetnie to pokazała w powieści. Czyta się ją bardzo szybko i z wielkim zaangażowaniem. Każdą stronę przeżywa się równie mocno i z coraz większym strachem, jak to wszystko się skończy.

Na końcu znajdziecie również wiele numerów telefonów do instytucji, ośrodków i grup pomocy dla różnych osób z różnymi problemami. Po zakończeniu tej książki i potem odnalezieniu tych numerów można zyskać nadzieję, że nie z każdym problemem musimy radzić sobie sami i nawet anonimowo można otrzymać wsparcie.

Podsumowując, ta książka to jeden wielki szok i rollercoaster emocjonalny. Powieść od której trudno się oderwać, która cały czas siedzi w głowie i nie pozwala o sobie zapomnieć. Porusza naprawdę trudne tematy, ale również daje nadzieję. Zdecydowanie jest to lektura ważna, ale dla osób o mocnych nerwach i dobrym stanie psychicznym. Chęć popełnienia samobójstwa nie jest prostym i przyjemnym tematem, ale niestety, coraz bardziej popularnym, dlatego nie powinniśmy go unikać, tylko otwarcie o tym mówić i reagować na sygnały, które są nam czasami wysyłane.