Lucia recenzja

"Lucia" Bernarda Miniera to pierwszy tom sensacyjnej serii pt. "Lucia Guerrero", w którym niewielka grupa studentów z Uniwersytetu w Salamance znajduje informacje o pewnym tajemniczym mordercy zabijającym swoje ofiary już od kilkudziesięciu lat. Zbrodnia jest tym bardziej ciekawa, że sprawca dokonuje tych makabrycznych czynów, wzorując się na scenach pochodzących z renesansowych dzieł sztuki. Mimo niezaprzeczalnej winy wciąż pozostaje na wolności. Jednak wszystko jest do czasu, ponieważ zupełnie nieoczekiwanie na ulicach Madrytu dochodzi do kolejnego dziwnego zabójstwa – jeden z funkcjonariuszy tamtejszej policji zostaje powieszony na krzyżu. Zdarzeniem zajmuje się bardzo dociekliwa policjantka Lucia Guerrera, która dobrze znała nieszczęśnika.

Od tej pory wszystko zaczyna nabierać tempa, a sama śledcza zacznie zawierać sojusze, a wszystko po to, aby odnaleźć i skazać winnego tego całego zamieszania. Sytuacja jednak ciągle się komplikuje i "klejowy morderca" – jak go nazywają osoby zaangażowane w śledztwo – nie daje się złapać tak łatwo. Aby dojść do finału, czyli poznać nazwisko sprawcy, każdy z bohaterów przejdzie długą drogę. Będzie to też podróż do przeszłości oraz rozpoznania własnych słabości, lęków oraz prawdy o sobie. Czy mimo tego kobiecie uda się dojść do prawdy?

Książka Miniera to trzymający w napięciu thriller psychologiczny z genialną fabułą. Autor od samego początku idealnie buduje napięcie i nie pozwala czytelnikowi ani na moment zapomnieć o fabule. Postaci tej opowieści są niezwykle złożone, skomplikowane, a w ich życiu nic nie jest takie oczywiste, o czym pewnie przekonamy się w kolejnych częściach tej opowieści.

Główna bohaterka Lucia Guerrero to kobieta niezwykle zdeterminowana do osiągania celów, wygrywania, uparta, ale też pracowita. Uwielbia działać poza schematem, często pakując się przez to w kłopoty. Jej słabością jest brak umiejętności pracy w zespole.

Mroczna natura Lucii dopiero zostanie odkryta przed czytelnikami, ale już wiadomo, że ta kobieta nie potrafi nawiązać bliższych relacji nawet z własnym dzieckiem oraz rodzicami. Zapewne nie bez znaczenia pozostaje tutaj samobójcza śmierć brata policjantki. Prywatnie jest więc pełną sprzeczności osobą, z którą zapewne nie chciałabym się zaprzyjaźnić.

Zupełnie odmienny obraz Guerrero odkrywamy, badając jej zawodowy portret psychologiczny. Podczas pracy nad kolejnymi śledztwami wykazuje się bowiem doskonałą intuicją i niebywałą skutecznością. Poświęca się bez reszty, często narażając własne życie. Stoczy walkę nie tylko o poznanie prawdziwego mordercy, ale też z samą sobą.

Badając poszczególne zbrodnie, Lucia posługuje się pewnym kluczem, cytatami z "Przemian" Owidiusza. W toku śledztwa poznamy także mapę Hiszpanii. Inteligentnie nakreślona fabuła powoduje, że tak naprawdę nazwisko mordercy poznajemy dopiero na końcu. Autor konsekwentnie buduje w czytelniku napięcie i grozę. Tutaj kultura wysoka miesza się makabryczną zbrodnią i pokazuje, jak inteligentni mogą być mordercy. Poznajemy portret psychologiczny kata, który przez wiele lat pozostaje bezkarny. Jego skuteczność, znajomość sztuki oraz opanowanie może wyprowadzić z równowagi. Jednak to dowodzi tylko tego, że nie ma skutku bez przyczyny. On też kiedyś został skrzywdzony, a teraz innym przychodzi za to płacić. To opowieść o tym, że prędzej czy później przeszłość nas dogoni, a zatajone fakty oraz sprawiedliwość zawsze wychodzą na światło dzienne.

Mimo że wiele faktów z życia głównej bohaterki nie zostało wyjawione, to jednak sama jej konstrukcja pozwala mieć nadzieję na więcej. Pierwsze spotkanie z Bernardem Minierem uważam za udane i z ciekawością oczekuje dalszego ciągu tej historii.