zBLOKowane umysły recenzja

„zBLOKowane umysły” autorstwa Łukasz Misiura
Oko, Biro, Syfer, Suwak, i Gruber pięciu ziomali. W tle osiedle, typowe blokowisko, Oni i Ona. Ławka, która dla nich w pewien sposób stała się spójnikiem. Spotykają się na niej codziennie, sącząc alkohol, w oparach dymu tytoniowego i nie tylko. Rozmowy zawsze skupiają się na ich egzystencji, życiu blokowiska.. Mam wrażenie, że ta ławka złapała ich w swoje sidła.
Autor przedstawia życie ludzie, którzy nie mają żadnych pomysłów na swoje życie, pomimo tego, że w głębi duszy mają swoje marzenia. Przesiąknięci życiem dotychczasowym nie mogą i czasem nie chcą ruszyć do przodu. Wydaję się, że dla niektórych to blokowisko powinno być etapem, z którego się wyrasta, po czym otwiera się skrzydła i odlatuje. Tych pięciu"nieustraszonych” to nie dotyczy..
Ta książka to czysty realizm, który spotyka się namacalnie z fikcją. Tworzy trudny do określenia gatunek literacki. Trochę w niej obyczajowej fabuły, ale styl, w jakim jest napisana, tudzież slang osiedlowy, ciągnie tę powieść w trochę inny gatunek... Społeczny, młodzieżowy, ciężki do zaszufladkowania.
Po przeczytaniu skłania do refleksji. Autor bardzo otwarcie przedstawia obraz alkoholizmu, narkomanii, trudnych relacji rodzinnych, przemocy w rodzinie i tego, jak głusi potrafią być ludzie na krzywdę dziecka. A powiadają, że przed sąsiadami w bloku nic się nie ukryje 😏.
Czytając książkę, śmiałam się, ale to bardziej śmiech przez łzy. Bo autor potrafi bardzo szybko wyprowadzić czytelnika z mrocznych sytuacji, okraszając brutalną rzeczywistość, ciętą ripostą.
Biorąc do ręki książkę, przez pierwsze strony miałam wrażenie, że to będzie totalna porażka. I odłożę książkę szybciej, niż ją wzięłam w ręce. Zmieniłam zdanie. Okazało się, że autor potrafi operować pięknym, bogatym słownictwem. Chociaż agresywne słownictwo przeplatało się nadal.
Mam nadzieję, że to typowy zabieg, by obraz osiedlowego slangu wzbudził w czytelniku realizm danej chwili.
Ta powieść to brutalna historia ludzi, którzy popadli w gąszczu własnej wegetacji, bez perspektyw na dalsze życie.

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta w serwisie na kanapie