Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy recenzja

Ta książka miała szansę odpowiedzieć na dwa podstawowe pytania które dręczą nas, pacjentów: dlaczego polska służba zdrowia jest w tak opłakanym stanie i co należy zrobić aby uzdrowić ją na tyle aby wizja wizyty w przychodni lub zabiegu w szpitalu nie wywoływała na skurczu żołądka i poczucia niemocy.

"Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy" to wbrew tytułowi swoista laurka którą autor Paweł Reszka wystawia ciężko harującym, przepracowanym, źle opłacanym lekarzom którzy są tylko ofiarą "systemu". I to "system" jest winien obecnego stanu rzeczy. Jednak właściwie co to jest ten system? Odpowiedź na to pytanie jest już zdecydowanie trudniejsza. Ministerstwo? Możliwe. NFZ? Zapewne. Sami lekarze? O nie! Oni tak jak my pacjenci stawiają się po stronie ofiar. To właśnie "system" powoduje że popadają w marazm, automatyzm, znieczulicę co odbija się na nas pacjentach.
Nie zgadzam się z taką tezą bo każdy system to ludzie. System służby zdrowia to też ludzie: a lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni to grupy które mogą chociaż próbować walczyć z jego absurdami.
Niestety prawda jest taka że szybko wsiąka się obowiązujące schematy bo liczą się własne ambicje i wizja dużych pieniędzy. Pacjent zazwyczaj jest na końcu.

Co najmniej dziwna wydaje się też teza że gdyby usługi medyczne były dodatkowo płatne rozwiązałoby to problem wieloletnich kolejek na wizyty u lekarzy specjalistów i na zabiegi w szpitalu. Zasadne jest zadanie pytania czy wlanie do dziurawego garnka większej ilości wody spowoduje jakąś różnicę. Podpowiadam: żadną.

Książka Pawła Reszki to rozmowy z lekarzami, urzędnikami, studentami którzy narzekają, krytykują upatrując winy w systemie i pacjentach (?!) Już dawno nie spotkałam się z tak roszczeniową postawą wobec życia jaką w swojej książce odmalował autor. Uważam też, że jest to wizja niesprawiedliwa bo jednak na końcu jest człowiek, pojedyncza jednostka i to ona "robi różnicę". I to właśnie jednostka ma największą szansę aby pokonać ten mityczny "system".

Mimo iż autor starał się jakoś uporządkować materiał mnie zlewa się on w jedną długą litanię skarg co już w połowie lektury staje się nużące. Przeczytałam z ciekawości ale nie polecam.