Zatrutka recenzja

"Zatrutka" to emocjonujący psychologiczny kryminał. Zostajemy przeniesieni nad polskie wybrzeże, do pięknej Gdyni,tak bliskie memu sercu okolice.
Co byś powiedziała gdybyś obudziła się rano a przy twoim boku nie było ukochanej Ci osoby? Właśnie to spotkało Piotra, głównego bohatera tej książki. Jego żona Ania, znika bez śladu pewnego dnia. Wszyscy twierdzą że było to samobójstwo, przesłanek do tej tezy było mnóstwo ale jak można się spodziewać historią ma swoje drugie dno. Piotr nie mogący się pogodzić z stwierdzeniem że jego żona, matka kilkumiesięcznej Basi, mogła po prostu ich zostawić i odebrać sobie życie. Jest zdeterminowany by odkryć tajemnice Ani i pokazać światu ze zna swoją żonę. Zarówno w trakcie ich małżeństwa, jak i przed nim,Anna prowadziła sekretne życie jako liderka czarnego teatru. Cała historia opiera się właśnie na tym fragmencie życia Ani,na osobach które w tym czasie były jej bliske i na tym co się stało feralnego 1 września 2007 roku.

"Zatrutka" to książka przepełniona tajemnicami , pokazująca jak cienka może być granica między ofiarą a sprawcą.

"Wydaje ci się, że doskonale znasz osobę, z którą dzielisz życie?"

Thrillery, kryminały, książki psychologiczne nie są moja domeną. I pewnie dlatego tak ciężko było mi przebrnąć przez tę historię. W książce znajdziemy listy Ani do nieżyjącej matki, dzięki nim poznajemy co działo się w głowie Anny, co kierowało jej czynami, jakie kryła tajemnice przed Piotrem. Historia jest opowiedziana ciekawie ale momentami odczuwałam przesyt opisami, nawiązaniami do historii miasta, klebiącymi się myślami bohaterów ale mogę to zwalić na to że thriller nie jest moim ulubionym gatunkiem literackim. Mogę powiedzieć że książka ma również całkiem dobre momenty. Opis morderstwa na prawdę był wciągający, a z samej historii możemy wynieść pewne wartości, na ten przykład taki że
, skrywane tajemnice z przeszłości mogą oddziaływać na nas w teraźniejszości. Mogą nas zatruwać jak tytułowa Zatrutka.
Książka jest napisana naprawdę przyjemnie, język jest bardzo obrazotwórczy.
Na sam koniec nie mogłabym nie wspomnieć o pięknej okładce, która idealnie wpasowuje się w klimat książki. Okładka jest prosta, składa się z kolażu obrazującego treść książki.
Podsumowując książka jest dobra, lecz nie porwała mnie na tyle by przeczytać ją jednym tchem.